Pajenn:Riou - Ur barr-avel.djvu/5

Kadarnaet eo bet ar bajenn-mañ

hentoù darempredet. An dour a oa glas ha don. Aezenn ebet n’he c’hrize d’ar mare. Skeud an elo hag ar pupli gant o bodoù uhelvarr a oa difiñv. Koumoulennoù gwenn a dremene e don an dour. A-boan ma fiche war ar gorre ur bod elestr ha klogorennoù spoum.

En tu dehou, war an hent bras, un diaoul a stleje ur wezenn en istribilh ouzh an ahel. Ar rodoù a storloke hag a zraske war ar vein.

Ahel ha rodoù an diaoul ne dorrint ket.

Gweturioù ar foar a ya d’ar gêr d’an drot. Ur wetur a dremen skañv ha dillo. Un ebeul a zo staget ouzh al lost. Ne glever war an hent bras nemet hern marc’h al loc’hennoù. Saprennoù menez Bann-Nin a zo dilusk ha du.

En tu kleiz, ’harz e dreid, ar stêr a zo skedus ha moredet. An dour a zo touellus hag a sach. Ar c’hoabrennoù a dremen goustadikoc’h er strad ec’honaet.

Dre ma kerzh gant e hent, boud ur skluz all a dosta…

An dour a gan e bouilh an eonenn.

Hegas eo kan ar skluz.

Dre hentoù kozh ha meinek, Yann a dec’h e-giz ul laer.

Tennañ ’ra e dog en ur vont e-biou d’ar groaz.

Tavet eo kan ar skluz.

Ur barr-avel a dremen er gwez kistin…


Pa zegouezhas Yann ar C’herneis er gêr, edo ar wreg er stivell. Yann a ziwiskas e zilhad foar evit bouetañ al loened. Da c’hortoz ur rod nevez, e oa ret choukata bec’hioù geot eus al liorzh a-dreñv.

Yann a gemeras ur gordenn hag e falc’h.