— Seza…
Antronoz, d’ar mare eus an abardaez ma vez kerc’het ar saout d’ar gêr, Yun a ziskennas d’an draonienn.
… Me am eus kavet, ur mintin…
Hedañ a reas ar stêr ur pennad, hag ec’h azezas war ar geot, eus tu an dour. Er foenneg a-dreñv e taskirie buoc’hed ; un ebeul a zaoulamme en dro d’e vamm.
En tu all d’ar stêr, an heol a oa diskennet izeloc’h eget skourroù izelañ ar gwez pupli. Klouar e oa an amzer. Du-hont… kroz ar skluz. Marv e oa tizh an dour ha ne dremene daskren ebet war ar gorre. Un nadoz-aer a oa moredet war ar c’hegid. En ur vodenn haleg, ur vilfig a c’houlenne glav.
Ha bep ur mare, Yun a droe e benn.
Me am eus kavet…
Ur mevel a zigoras kloued ar prad. Ar buoc’hed unan hag unan, ar gazeg, an ebeul a gemeras hent ar c’hraou, en noz o tont.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Ar skluz hepken a drouze en draonienn. Etre delioù ar c’hegid, Yun a welas ar stêr o wennaat, o lugerniñ. Al loar a baras en dour.
Yun a en em gavas genaouek.
Digarez da c’hoapaat a vezo kavet adarre.
Sevel a reas.
— Me ’lazho an den-se, emezañ.
