Divougenn ha muzelloù Lotea a oa savet warno bleunioù, livrin e-giz ar brulu ; ha sklaeraet e kavis he daoulagad, a liv gant an oabl boull.
Goude debret gantañ e damm bara a zek eur, an tad a vutune, helmoet ouzh taol, e chik war balm e zorn, ha garenn e gorn e skalf e vizied evit skorañ e garvanoù dizant. Bep un eil sachadenn ha bep un eil mogedenn, e stoue e benn evit tufañ etre e zivesker, hag e lakae a-nevez e chik war ar palm kaledet. Ur roufenn don a oa war e dal. Edo dilavar hag alvaonet ouzh ar porzh.
Ar vamm a droidelle dre an ti.
— Petra a vezo graet ? emezi.
An hini kozh ne fiñvas ket e vuzelloù ha ne zistroas ket e benn.
— Petra vezo graet ? emezañ, goude ur pennad, heu !… heu !… Ar gwinizh a zo aet gant ar rev ; ar c’herc’h n’eo ket diwanet stank… heu !…
Skeud Lotea a dremenas war werenn ar prenestr.
— …gortoz.
Sevel a reas evit mont d’e labour.
Ar vamm a stouas he fenn.
An nevez-amzer a vleunie ar gwez, ar girzhier, ar peurvanoù, ar foenneier ha leton an hentoù ; al laboused a gane d’an heol ha d’o c’harantezioù nevez.
Lotea ne gavas boked mae ebet o vleuniañ dor he zi.
An tad en doa lavaret : …nann.
Ar mammoù a wilioudas ha bugaligoù nevez a
