guel a Zoue, hac e reot ervat peb-tra ; pe c’hui a zebro, pe c’hui a efo, pe c’hui a gousco, pe c’hui en em zivertisso, pe c’hui a droi ar ber, pe c’hui a raï un dra-all, nemet e c’houiot ervat menagi hoc’h afferou hac hoc’h oll sourciou er guel a Zoue, e profitot ato cals dirazàn, oc’h ober quement a reot abalamour ma fell dezàn mar-quirit ; va Doue, me ra quememâ eyit plijout deoc’h, ho volontez bezet great.
ha tregont.
E doump tud nemet dre ar ræson, ha cousgoude ez e ral ha dibaud caout tud hac a ve ræsonabl e guirionez : abalamour ma custum hon amour propr hon distrei diouz ar ræson oc’h hor c’hundui insansiblamant e mil seurt injustiçouigou ha faziouigou en andret hon nessa, pere a so dangerus evito da veza dister, ha pere, evel al lern munud, ma coms ar Scritur anezo er C’hanticou, a zeu da zegati ha da ruina ar guini ; rac abalamour ma ze bian ha dister ar faziou-se, ne lequeer quet a evez outo ; hac abalamour ma ze bras an niver anezo, ne lesont quet na noasont cals. An traou ma zan d’o lavaret deoc’h, ha’n de quet fa-
