huédeu, er goulieu, er marhue, er holl a hun amiet hag a hun hérènt, er vocèn, er brésel, er loskeu, hac hilleih a accidanteu chiffus aral e zouge en dut èl contrel d’en natur perpet anemis d’er souffranceu, guellein e ramp guet er secour ag er græce, non-pas hemp quin ou receu a zourn en eutru Doué, mæs memb hum rejouissein a nehai, doh ou sellet pé èl punission salvus eveit er béherion, pé èl occasioneu a velite eveit er ré juste.
En ihue gonsideration-zé e ra d’en eutru Doué memb quemer plijadur doh hun affligein ; mæs certæn é penaus en-tre rehemp volanté Doué, ha ma soublehemp edan d’hi, é chommehemp guet un isprit tranquil é creis en afflictioneu er ré rustan. Gouiet opèn é tisplige dehou peb sorte néhance, rac ne vern petra zou caus, nen dé quet jamæs hemp ur si benac, hac é ta berpet ag ur fal vammen pehani e zou en amour-propre. Assæet enta hanàouet a ziabel er peh e èll hou néhancein, hac en hum breparet é cource d’er supportein guet patiantæt. Consideret penaus en drougueu presant, ne vern peh quen terribl é tiscoant bout, nen dint quet capabl d’ober demp diover er madeu véritabl ; arriue e
