é elleoh memb er gober, hou patiantæt attàu e vou queiget guet hilleih a imperfectioneu peré e vou caus ne vou quet quen agreable de Zoué, ha ma vihanneih hilleih er melite a nehi.
Anfin vennein e ran disolein deoh ur finesse segret a hun amour prope pehani é mil ha mil occasion e guh dohemp-ni-memp hun defauteu, deusto mèint lourd hac æs de vout guélet. Ur hlan, par exampi, pehani en hum afflige rai ag é zroug, e vènn ma vou quemeret é zibatiantæt eveit un desir d’ur vat benac én apparance. Nen dé quet, mar er hreder, un dibatiantæt veritable é, ur gùir displijadur é é uélet éma é glinhuet ur bunition a é behedeu, pé é tiæssa hac é fatigue bras er ré e zou doh er soignein. Er memb tra é ag un ambitius pehani en hum glemm rac nen dès quet guellet en dout un inour, ur gargue a behani e oai ingortos ; rac dihoal mat e ra a reign d’er vanité er garé ag er chagrin en dès ; ean hé ra de hilieih a dreu aral a beré e ouyer mat ne rai cas erbet én occasioneu aral. El-cé er hlan pehani en dès quement a druhé doh er ré e guemer soign a nehou, abèn m’éma guelleit, nen dès truhé erbet mui doh ou guélet é andur er memès diæsemanteu étal ur hlan aral.
