nen dè quet mé, mæs Doué é en dès hou croeit hac en dès hou conservet dré é vadeleah. Ean é enta e hanàuan eveit hou pèn caus principal ; ean é e vennan hac e telian trugairecat ; dehou é é cassan ol er gloër hac en inour e rér deign.
Consideret arlerh en dra-zé a fed en ol actioneu devot e huès groeit, penaus é léh ou dout respondet doh en abondance a sclerder hac a græceu en devoé Doué reit deoh eveit ou gober erhat, en en dès hum gaiget én ou chair hilleih a zefauteu, ha ne gaver quet én hai er burtæt a intantion hont, en tuemder hont, en ampertisse hont é telieoh hou pout. Mar ou examinet enta, él ma faute, é léh tennein vanité a nehai, n’hou pou meit méh a gaus dehai ; en ur uélet er bihan a brofit, pé eveit laret gùel, er goal-usage e huès groeit a hræceu Doué.
Mæs comparaget goudé en dra-zé hou actioneu doh ré er sænt vrassan, ruein e rehet ag er guemb e zou etré en eil ré hac éguilé ; ha mar det a hou homparagein arlerh doh poénieu mab Doué, a behani er vuhè nen dé bet meit ur groez continuel ; a bout ne gonsidereheoh é mod er bet é zinité, ha ne selleheoh meit doh er
