Pajenn:Scopuli - Er hombat spirituel.djvu/158

Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
154
Combat

ordinæremant, doh er peh e zou contrel d’en inclinationeu ag en natur corromplet, p’en dé dré-zé éter de ben a bratiquein er vertuïeu er ré vaillantan.

A hui e vèn (eit ne lamehemp quet a hun exampl quetan) a hui e vèn donnet de vout patiant ? Dihoallet a bellat doh en dut, doh er vacationeu ha doh er chongeu memb é ra deoh hun zibatiantein liessan ; hum accustumet de zevis guet pep sorte tut, deusto peh quen diæs a imor é fehent bout. Beah perpet én disposition d’andur tout er peh e èll gober deoh muihan poén ; potremant jamæs patiant ne vehet.

Mar displige deoh ur vacation benac, pé a nehi hé hunan, pé rac ma oh carguet a nehi dré un dein ne blige quet deoh, pé rac ma hou tistro ag ur vacation aral e vehai gùel d’hou chonge, n’hé abandonnet quet eveit en dra-zé. Hou péet courage assès non-pas hemp quin eveit hé gober guet joé, mæs eveit derhel mat dehi bet er fin, a bout en hum santeheoh poéniet , ha ma elleheoh cavouet repos d’hou isprit doh hé lezél ; hemp en dra-zé ne zisquéhet jamæs penaus éma ret souffrein, ha ne jouissehet quet ag er peah veritable e bossede un inean mestres dehi hé hunan, hac en dès en ol vertuïeu.