secour. Mar continu en tantation, ni e bedou attàu ér memès fæçon, én ur resistein attàu guet courage doh er goal-isprit. A pe vou passet er goahan ag er hombat, troein e rehemp trema hur Salver, ha doh er pedein de gonsiderein ag un tu nerh hun anemis, ag un tu-ral hun goannedigueah, ni e larou dehou : Chetu aman hou crouaidur ; chetu aman en dein hont e huès prenet dré er bris a hou coaid : sellet en diaul penaus é ra ean é bossibl eveit el lemel guenoh hac er hol. Dohoh-hui en em ès recour, én oh-hui é laquan me ol gonfiance, rac me ouair é oh infinimant mat hac infinimant puissant. Hou pet truhé doh un dal, a bout éma cablus, pehani hemp er secour a hou cræce nen dé quet capabl de resistein doh hou anemis. Assistet-mé enta, ô me ol esperance hac ol nerh me inean !
En eil fæçon de hober en oræson mantal e zou a pen hum goutantamp a represantein de Zoué hun doberieu, hemp laret nitra quin. A pe vehemp enta en é brésance, hac é avoeign nen domp quet capabl a hanomp hun hunan de bellat doh en drouc ha de hober er mat, hac én desir a henderal d’er chervigein, arrestein e rehemp hur sél ar nehou, en ur hortos é
