en ean, quasi ag er vuhé-man. O dirrou santel ! O deserh eurus ! O hermitage glorius é peré en inean e èll en devout quen æs er joueissance ag é Zoué ! Ne ridamp quet hemp quin d’éno ; mæs goulennamp divasquel ur glom eit neigeal ha quemer ino ur repos santel. Nen hum arrestamp quet én hènt d’éno, ne bassamp quet en amzer é saludein dein erbet ; lausquamp er ré varhue d’interrein er ré varhue, de zoar er ré vihue é hamp, nen domp quet ni partage er marhue.
OUÉ ne ra quet é zamurance én un inean, hemp allume én-hi en tan sacret a é garanté hac a charité é quever en nessan. Jesus-Chrouist en dès laret é ma deit de laquad en tan ar en doar.
Caranté Doué ne zeli quet en devout fin erbet, mæs er garanté e zeliamp hur bout é quever en nessan e zeli en devout he mesul. Doué ne fehai quet bout câret rai, mæs ellein é rer cærein rai en nessan ; ma ne vé réglet mat er garanté-zé,
