N’assæamp é mod erbet scuil dareu, na ma tèi demb santimanteu a zevotion n’hun ès quet : lausquamp hun halon d’hum reposein é Doué a ziabarh, èl en hé léh naturel, hac esperamp berpet en em hroêi volanté Doué én-omp.
Ean e rèi dareu demb en é amzér, mæs, en dareu-zé e vou douce, humbl, carantéus ha tranquil ; doh er mercheu-zé hui e hanavou er vammèn a behani e ridant, ha hui hou recèuou èl er glouéh ag en ean guet humilité, respet, hac en ur hober acteu a drugaré.
Nen em glorifiamp nac a hout, nac a hur bout, nac a glasque tra erbet ; er hommancemant hac er fin, en alhué hac en tout ag ou œvreu spirituel é chom hemb diazéein nitra arnomb hun hunan, ar er peh e ouiamp, ac er peh e glasquamp, nac ar er peh hun ès ; mæs en hum zerhél ér stat ag ur renonci parfait, chom èl Mari doh tréit Jesus-Chrouist hemp hum droublein èl Marthe.
A pe glasquehet Doué dré er splander ag en antandemant eit hum reposein én hou, ret é ma vou hemp comparagereah, termén na bonn erbet ; rac nen dé quet nehou eveit bout comparaget, éma par-
