our ol hou plijadur, ha laret dohoh hui-memb : O me inean ! hum rejoeiss é uélet, èl nen dès coutantemant er bet veritable hemp Doué, éma ehoé cavouit e rer é Doué ur bonheur parfæt.
A pe gléuet ur vlas [1] agréable benac, n’en hum arrestet quet doh er bligadur e gaveit én hi ; montet d’en ean én isprit, hac a pen doh sur éma Doué zou caus d’er vlas-zé, hum rejouisset a guement-cé guetou, pedet ean, èl m’ema er pèn-fond a bep douster, ma pligeou guetou distaguein hou inean a zoh plijadurieu er hicq, eit ne vou nitra én hi doh hé miret a hum seuel bet-ac-t’hou, èl er moguet ag ur frondage agréable.
Anfin a pe gléuet ur musique cair benac, chonget é Doué, ha laret dehou : O men Doué ! carguet é me halon a joé, a pe chongean én hou perfectioneu divin, peré joentet ansamble é ra ur melodi excellant non-pas hemp quin én oh, mæs én ælet, én Ean hac én ol crouéadenneu.
- ↑ Ur vlas, é brehonec Guéned, e zo er peh e hanner é broïeu aral, ur ouéh, ur frond, ha nepas ur houst ér beg.
