Pajenn:Terrien - Aviel revé St. Maheu.djvu/123

Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
110
ST. MAHEU.

carguet a lezeu frond huék, ha talvoudus bras, hag er scuillas arh é ben a pe oé doh taul.

8 Quement-cé e zispligeas d’en disciplèd : Perac, e larant-ind, turel treu él-cé de goll ?

9 Guell e vehé bet guerhein kir er lezeu-zé, ha rein é huèrh d’er beurerion.

10 Mæs Jesus péhani e hanàué ou chongeu e laras dehai : Perac e ret-hui poén d’er voès-cé ? un dra vad hi dès groeit ém héver.

11 Rac bout e vou perpet peurerion én hou mesq, mæs mé ne vein quet attàu guet-n-oh.

12 Hag, rac ma telian bout laqueit en douar, hi en dès scuillet arh me horv er lezeu-cé, aveid me lienein.

13 E guirioné, m’el lare d’oh, ne vern é péh léh e vou perdêguet en aviel-men, conzet e vou gued mêledigueh eid er voés-cé ag er péh hi dès groeit.

14 Nezé unan ag en euzec apostol hanhuet Judas Iscariot, e yas de gavouèt er Pen-Vêlean ;

15 Hag e laras dehai : Petra e rehet-hui d’eign, ha m’el laquou étré hou teourn ? Hag ind e guenias dehou eit quement-cé tregont péh argand.

16 Hag a houdevéh ne glasqué meid en tu d’el laquat étré ou deourn.

17 Mæs d’er hetan a zéieu Pasq, en disciplèd e zas