evit ma vezimp-ni ivez el leac’h m’ema he-unan.
O Jezuz, o va Zalver ! Toc’horaat a ra va ene enn eur ho kortoz ; c’hoant en deuz d’ho kaout evel ma c’hoanta ar c’havo kaout dour eien da derri he zec’hed. Deut, va Jezuz, deut hep dale. Pa vezomp pell diouz-hoc’h, ni zo azezet e-kreiz ann devalijen hag e skeud ar maro. Deut affo, Aotrou, grit ma lugerno ho sklerijen da ziskouez d’e-omp ann hent da vont d’ann env, e-c’harz tron Oan Doue. Eno, e-kreiz dudiou ar garantez hag al levenez a bado da viken, eno ar re euruz hag ann Elez ive a gan meuleudiou da Zoue santel teir gweach. Ha me, Aotrpu, me zo bet dilezet war ribl steriou Babilon, mea zo aman oc’h hirvoudi, dre ma teu d’in sonj euz a Zion. Sec’hit ho taelou, va ene, ha selaouit. Ha ne glevit-hu ket a ziabell eunn trouz a ziskouez ema ho Pried o tont. Gortozit c’hoaz enn nebeut amzer hag e welot anezhan ; enn nebeut amzer c’hoaz, ha goude-ze ne vezo mui netra evit ho pellaat diout-han.
