1. — Ann ene mad.— Aotrou Doue, Tad santel, binniget ra viot a-vreman ha da viken, o veza ma’z eo bet great evel ma’z eo bet falvezet gan-e-hoc’h, ha ma’z eo mad kement tra a rit. Ne d-eo ket enn-han he-unan nag e den all e-bed, enn-hoc’h-hu hep-ken eo, o va Doue, e tle en em laouenaat ho servicher, o veza ma’z oc’h ar gwir levenez, o veza ma’z oc’h va fisians, va c’hurunen, va levenez ha va gloar.
Ha bez’ en deuz ho servicher netra nemet ar pez en deuz bet digan-e-hoc’h, petra-bennag n’en defe ket gounezet anezho ? D’e-hoc’h eo kement zo, hag ar pez hoc’h euz roet hag ar pez hoc’h euz great. Me a zo paour, hag e poan a vihanik, hag a-wechou va ene zo ankeniet ken na ouelann ; a-wechou all va ene a zo spountet enn he greiz gant ar gwall-ioulou a wask anezhan.
2. — Va c’haloun e deuz c’hoant da
