ganeoc’h, ac a lacaï anezo gant ho poaniou-c’hui.
Mont a ran eus an iliz-ma, gant ur galon netoc’h, dre vertuz an ofern. Me dec’ho diouz ar pec’hejou gant eûs outo, ispicial dious ar pec’hejou m’oun muia teched dezo. Me zalc’ho mad d’ho lezen, va Doue, a gvel e ve ganên caout n’eus fors pegement a goll ac a boan, eget terri al lezen zantel-se.
Bennigit ac’hanoun, va Doue, ma talc’hin mad d’ar pez a lavaran brema. Bennigit ac’hanomp oll, ma choumo o cras ac ho carantez ganeomp da virviken.
Verb eternel, Mab unic d’an Tad, sclerijen ar bed, deuet eus an Ee da ziscuez d’eomp an hent di, n’am lezit ket da veza hevel ouz ar Iuzevien ingrat, a revuszaz hoc’h anavout ac anzao ez oac’h ar Messias, Salver ar bed. Me hoc’h ador, me hoc’h anavez evit va Zalver a va Doue. Esperans vad am eus, pa hoc’h eus en em c’hret den evidoun, em bezo diganeoc’h an oll grassou em eus ezomm evit mont ganeoc’h d’an eürusdet a bado da virviken. Evel-se bezet great.
