devoe eur menoz all hag e reas d’ezan ar bedenn-man :
« Sko em c’halon, emezi. Em dremm na sko ket, m’az ped, bete goût na vefen disleberet [1].
— Da c’houlenn a rôan d’it », eme Sukatus.
Hag hen kas e saez eeun-tenn da galon ar plac’h. Kemeret gantan neuze lerc’h-war-lerc’h pemp saez all, e treantas an daou gaz-karvetaer hag o zri c’holen. O terc’hel, goude, gant e hent, e teuas da zouara en aod hanternoz ar striz-mor. Eno e tiskennas, ha treuzi dillo an douarou gwastet dre an dour-beuz. E Lindopennon, e-touez ar bezo, e kavas al logell dindan-zouar dilezet ha leun a zour. Uheloc’h, e tor ar menez, o doa savet Sammonos hag Anna d’ezo o-unan eur c’hledour a skourrou ha rusk gwez. Barr a anken o c’halon, o devoa klasket o mab hag o merc’h eun devez hag eun nozvez hed-ha-hed. Hag er c’heit-amzer berr-ze ez oa aet o bleo eus melen ma ’z oant da wenn. Pa welaz Sukatus an ozac’h, edo en e goazez war eur roc’hell, e benn etre e zaouarn hag, en e gichen, e gleze noaz, rak m’edo en e spered en em laza. Mab Momoros a lakeas eur saez war e wareg, a stennas houman hag a doullas e glopenn d’an den. Kemeret goude e gleze digantan, ez eas d’ar c’hledour m’edo gourvezet ennan ar wreg o lenva d’he daou vugel. Ha Sukatus e-barz, ha trouc’ha he fenn ouz ar plac’h-ze gant kleze he fried. Laza an daou gi hag ar chatal a reas ouspenn, terri an armou hag ar binviou ha lakaat an tan war al logell. Hag hen adarre war-du an hanternoz.
El lec’h merket gand ar veleta, er rec’hier ma tarz diouto mammenn ar Vebrona e kavas Sukatus an euzadenn engehentet gant roue ar Sitoned. Teurel a reas outi an eil war-lerc’h eben an holl saeziou a vane gantan en e glaouier. Ouz skantennou an euzvil e skôent, nemet koueza a raent d’an douar hep gallout treuzi anezo [2]. An diou ziweza a voe eeunet gant Sukatus da zaoulagad al loen. Ne skôas ket ebiou, rak koulz gwareger ez oa hag eur Skolot. Hogen ker
