Penaus é teli hum gomportein un inean, ha péh santimanteu a zeli en dout, a p’hé hondui en Eutru Doué én ur fæçon n’éel quet comprenein

Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 126-128)


CHAPISTRE X.
Penaus é teli hum gomportein un inean, ha péh santimanteu a zeli en dout, a p’hé hondui en Eutru Doué én ur fæçon n’éel quet comprenein.


DOUÉ a avertis Mari én un taul, dré Jojeb, péhani a zou bet ean-memb instruget dré un Æl, é ma ret sauvein Jesus croaidur doh furi Hérod, ha parti aveit en Egypte.

Mæs Doué n’en dès ean, én é buissance infini, moyandeu eit changein calon er prince-zé ? Hac un dra jaugeable é doh un Doué téh é rauc un dén faible ha sujet d’er marhue ?

Doué n’éel ean reneüéein aveit Jesus er miracle ag er goulieu dré béré é affligeas en Egyptianet eit sauvein é boble ?

Ah ! Mari ne glasq quet comprenein desseinieu en Eutru Doué ér gomportemant a zalh én hé hevér.

Volantéieu Doué a vérit hun aboeissance, querclous a pe n’ou homprenamb quet, èl a p’ou homprenamb.

A hi a gavou er péh a zou necessair eit bihuein durand ur voyage hir, é creis en déserheu hac ér vro dishanaüet-cé, de béhani en hé hassér ? N’examine quet quement-cé.

Er memb Doué, péhani en dès commandet dehi parti, a zou puissant assès eit gobér dehi cavouit er moyandeu de vihuein, penaus-benac n’ou guél quet a nehi.

A hi a chommou perpet én Egypte ? Ne glah quet er gout. Hi a zei én dro pe larou Doué dehi é vou mal donnet én dro.

Nac é commandehai Doué dehi treu diæssoh hoah de gomprenein, hé inean ne gollehai nitra a hé zranquillité.

Petra a éellehai chagrinein un inean péhani a chonge é ma Doué é hé hondui ? A ean zou protection surroh eit hani en Eutru Doué ?

Hui a gommand teign, men Doué, quêrhet dré henteu ne hanaüan quet. Assès-é : hou volanté a chervige deign de sclerdér ha de ræson.

Ne ouyan mèn é han ; mæs assuret-on penaus, mar hum lausquan de vout conduyet dré zoh, ne fariein quet.

É creis en tihoueldæt, me guêrh én assurance, rac ma hon certæn n’em abandonnehet quet.

Ah ! de betra é chervigehai deign me sclerdér quer faible én un hent é péhani é quêrhet ém rauc, hac a gommandet teign héli guet un aboeissance parfæt ? Arlerh ma hoès conzet, me zeli quêrhet hemb cheleuet dohon mé-memb.

Hum lausquein a rér de vout conduyet dré un dén a gredér a zou aviset mad hac abil ; ha m’em behai ur ræson benac d’hum zefiein, ô furnés éternel ! a p’en dai hui é em hondui ?

Hui hum blige liés, dré hou providance, é accomplissein hou tesseinieu dré voyandeu a zisco bout contrel dehai.

El-cé ne vern péh quen extraordinær e éel bout hou tesseinieu ém hevér, me hum goutant a ou adorein. Hui a éel gobér mui eit n’éellan comprenein.

Hou comportemant, eit bout cuhet doh omb, ne vérit quet bihannoh bout adoret. Gùélet a ramb én hou ç’œvreu er merche ag ur furnés souveræn, penaus-benac ne hanaüamb quet er secret a nehai.

Me vèn enta em bout, aveit er péh a gommandehet teign, a pe hanaüein memb bihannan er ræson a guement-cé, er memb aboeissance e mès aveit er gùirionéeu e hoès revélet teign.

Penaus-benac ne gomprenan quet er gùirionéeu-zé, me zou neoah surroh a nehai eit a p’ou gùélehen splan, rac mé ma hui é, ô men Doué ! en dès conzet.