Penaus é teliamb gobér de Zoué er sacrificeu a oulen guenemb

Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 118-121)



CHAPISTRE VIII.
Penaus é teliamb gobér de Zoué er sacrificeu a oulen guenemb.


ER SERVITOUR.


EN offrand a rai er mameu de Zoué én é Dample ag ou bugalé quetan gannet, ne goustai quet calz dehai ; mæs en hani hou poai groeit a Jesus, Guirhiés santel, a oai bet ur sacrifice véritable aveit oh.

Hui a ouyai é teliai un dé rein é vuhé aveit salvedigueah en dut, ha déja hui en offrai de Zoué èl un hostie.

Hui en offras, én effet èl un hostie ; de laret-é, èl unan destinet d’er marhue, hac èl un hostie ehué en hum offfras d’é Dad éternel.

Er momant-cé a oai bet èl er hommancemant a ol er péh hou poai bet de souffrein bet en deüéhan hùannad a vuhé Jesus.

Hou ç’inean a gommanças nezé bout zrézet guet er glan-zè a hlahar, a béhani é conzai deoh Simeon, én ur zerhel Jesus étré é zivréh.

Er mameu ag er bed a gâr ou bugalé ; mæs ne rant quet dehai tout ou haranté. Péguement ne rant-ind a nehi d’er vanité ha d’ou fligeadurieu ! Mæs hui, hui er hârai a greis hou calon ; ne gâreoh meit ou.

Hou mab unic oai. Ne reoh meit commance tanhouat en doustér a vout mam, hac a vout mam d’ur hroaidur quen dign de vout câret.

Neoah, quentéh èl mé ma arrihue en dé de monnet d’en offrein dé Dat, hui hum laca én hent.

Gùir verh d’Abraham, hac héritourés d’é fé, hui a voug ol er santimanteu ag en natur, eit cheleuet hemb quin doh bouéh en Eutru Doué, péhani a oulen guenoh er sacrifice ag er péh a gâret muihan ér bed.


Mari.

Me mab, èl on beoh ferme ha courajus a pe oulen Doué un dra-benac guenoh, ne vern petra vou.

Allas ! ean a oulennas guenem m’em behai bet groeit dehou er sacrifice ag er péh em boai ræson de gârein. Mæs guenoh-hui petra a oulen-ean ordinæremant ? er sacrifice ag er péh a zeliehoh cassat.

Mar câret Doué, hui a zeli discoein hou caranté dré hou courage hac hou volanté vad. Ur galon stréh ha chairret ne ouï quet calz petra é cârein.

Mar ne vennér gobér nitra poénius aveit Doué, mar collér courage a pe gavér un difficulté benac, hac éan a zou azé cârein ?

Er garanté véritable hum zisco ér souffrance hac ér hombadeu. Un dén délicat péhani ne vèn souffrein nitra aveit Jesus, ne vérit quet doug en hanhue a grechén.

A vennein a ret-hui rantein hou sacrificeu agréable de Zoué ? Groeit-ind prompt hac hemb examinein er péh a goust deoh eit ou gobér dehou.

Er bed a oulen guet er-ré en héli er sacrificeu er-ré calettan ; mæs n’en dès meit conze hac é veint groeit dehou quentéh hac antiéremant. Ne vou enta meit Doué eit péhani ne vou groeit sacrifice erbet, hemb ne vou examinet é raug a ean a oulen rai ?

O me mab ! bihannet é carér Doué a pe n’er chervigér meit guet réserve ha mesul !

Ne gredehér quet presantein d’er bed, péhani n’hum gondui neoah meit dré fantasi, ha péhani ne gâr meit dré intérès, ur galon haval doh en hani a gred el lod muihan ag er grechénion offrein de Zoué.

Ur mab péhani ne ra aveit é dad meit er péh a zou absolumant commandet dehou ; ur pried péhani ne ra quet cas a zisplige d’hé fried, a p’en dé ret dehi hum gênein eit pligein dehou, a ind a zisco ur garanté sincér ? a ind a gâr èl ma teliant cârèin ?

Doué a zou infinimant mad é quevér en ol ; mæs ean a zou ehué un Doué jalous.

N’en de quet cherviget èl m’er goulen, nac èl m’er mérit, ma n’er chervigér quet guet ur galon parfæt hac aboeissant d’é ol volantéieu.

Hou péet méh rac ma hoh quel lâche doh er chervige ; hou péet méh é obér quer bihan aveit-ou, arlerh tout er péh en dès groeit aveit oh.

Hui a gave é command deoh mara uéh treu diæz d’obér. Ah ! me mab ! ean a gommandou hoah teoh treu quen diæz, rac ret-é méritein é recompanse.

Fortun, repos, inour, yehet, buhé memb, ean a éellehai ou goulen guenoh ; ean en dès en droit d’ou goulen.

Ne veoh quet souéhet mar goulen mui guenoh a vesul ma ret dehou. N’hum gomport èl-cé meit eit hou tisposein de receu faveurieu brassoh ér bed-men, hac hou lacat de véritein ur recompanse brassoh én nean.

————