Quenta quevren - Ar seizvet Chabistr
Youen-Yan-Lois Derrien, 1779-1792 (?) (p. 23-25)
N oll Israelitet a sortias eus ar vro a Egypt en effet, mæs ne sortisont quet anezi oll en affection, da lavaret eo a galon ; ha rac-se cals anezo, pa edont en deserz, a gueuze d’an oignoun ha dar c’hic o devoa da zibri en Egypt. Evelse ivez ez eus penitãtet, pere a sorti eus ar pec’het en effet, mæs ne guitaont quet an affedion anezàn : da lavaret eo, proposi a reont ne bec’hint mui, mæs n’er greont nemet a enep o meno dre ma ze poan ganto en em briva hac en absteni diouz ar blijadur maleürus a guefont er pec’het : o c’halon a renonç d’ar pec’het hac a bella dioutàn evit guir, hoguen cousgoude ne les quer na zistro alies da sellet varzu ac ennàn, evel ma tistroas greg Loth da sellet varzu Sodome, evit-hi da bellât diouz ar Guear vechant-se : en em absteni a reont diouz ar pechet, evel an dud clân diouz ur certen frouez, pehini a gueront, ha peveus a hini ne zebront quet, abalamour ma o gourdrous ar medecin, e
varsint, mar debront anezàn ; mæs poan e ganto cousgoude en em absteni dioutàn, coms a reont anezàn, marc’hata a reont hac y a alle dibri, fallout a radezo da viana e c’huezza, hac e quefont eürus nep a ell dibri anezàn. Chetu ase penaus e teu ar Benitantet sempl ha laich-se d’en em absteni diouz ar pec’het evit un nebeut amser, mæs a enep o meno ha gant repugnanç eo, y a gare ervat ec’h allent pec’hi hep beza daunet, goud a guemeront o coms eus ar blijadur a so en drase, hac e quefont e vez contant nep en devez ar satisfaction-se. Un den re-folvet d’en em vengi, a genoho a volontez er gonfeffion; hoguen prest goude-se, pa en em gafo etouez e vignonet, e quemero plijadur o coms a guemense, o lavaret penaus, pa ne ve aon rac Doue, en divise great an dra-mâ hac an dra-ont, penaus eo difficil pardoni, ha pliche gant Doue ra vise permetet en em vengi. Allas ! piou na vel ervat, peguement bennâc ma ve ar paourqueaz-mâ emeas eus ar pec’het, na de cousgoude ambarasset oll gant an affection eus ar pec’het, ha peguement bennâc ma ve sortiet eus a Egypt, hervez an effet, na dema c’hoaz en-hi hervez an apetit, o c’hoantaat an oignoun a gustume da zibri enno : evel a ra ar vaoues-se pehini goude beza detestet er gonfession e amourousdet fall, en em blich cousgoude o veza guelet ha cherisset gant he mignonet : allas ! èn so an seurt-se en un danger bras !
O Philotee ! pa fell deoc’h antrepreni ar vuez devot, ne renquit quet hepquen quitaat ar pechet, mæs ret eo toutafet purifia ho calon diouz an oll affectionou eus ar pechet ; rac ouzpen ma ve danger evidoc’h da goueza ennàn adarre, an affectionou miserabl-se a semplae continuelamant ho fperet hac a bonnerrae ho c’halon en hevelep-fæçon, na allac’h quet ober an œuvrou mad prount, diligeant ha frequant, hac eno cousgoude eo e consist ar guir devotion. An Eneou pere, goude beza sortiet eus ar stad a bec’het, o deveus choaz an affectionou-se hac al languissamant-se, a so henvel d’am avis ouz a plac’het pere a so drouc livet ha cousgoude ne dint quet clân ; mæs quement a reont a so clàn, dibri a reont hep goud, gousquet hep repos, c’hoarzin hep joa, hac en em dreina mui eguet bale. Evel-se eo e ra an eneou-se ar mad gant ur squizder hac ul languissamant spirituel quer bras, na deus graç ebet en o exerciçou-mad, pere a so nebeut e niver, ha bian, en effet.