Ret-é bout coutant é peb tra a volanté Doué, memb ér péh a zou contrel d’en intérès ag é hloër
J.-M. Galles, 1829 (p. 202-205)
RASSET ur chagrin aveit oh, ô mam Jesus, gùélet er bihan a fréh a dennai er Juiffet ag é bredégueu !
É zoctrine, péhani a zai ag en nean, penaus-benac ma rai calz a viracleu eit prouvein é oai véritable, ne gonvertissai quet un infinité a dut ahurtet péré hum bligeai doh hum zallein ind-memb.
Haval doh tud clan péré a bella en dorn péhani a vèn ou guèllat, en dut-cé hemb fé a refusai er salvedigueah a oai offret dehai.
Péré oai hou santimanteu durand en amzér-zé ? Hui a huannadai ar dalledigueah hac obstination en dut misérable-zé ; mæs hui a huannadai é peah, ha memb ne cesséoh quet a oulen guet Doué m’ou devehai hum gonvertisset.
Me mab, me zesirai sans dout mui eit hanni aral ma vehai bet hanaüet Jesus ; er gred em boai aveit é hloër a rai deign santein hilleih mui ahurtemant er Juiffet ; mæs perac em behai-mé, a gaus de guement-cé, collet er peah a m’inean ?
Me ouyai en hum chervige liés Doué ag er er-ré fal eit accomplissein é zesseinieu ; é tèn liés er mad ag en droug ; ha me adorai, hemb sannein gric, er furnès infini-zé péhani a bermet mara uéh ma triomfle er-ré fal.
Er batiantæt-zé, Guirhiés santel, a chervigeou deign de scùir é ol er péh a arrihuou gueneign ér vuhé, mæs é partirculiér a pe vou attaquet me fé.
Ya, me mab, a pe ùélehet er-ré fal eurus é sehuel ou fèn hac é insultein er-ré vad, n’hum lausquet quet de monnet d’en imur, d’er haz ha d’er malice. Er religion a zihuen quement-cé.
Perac ne souffréoh-hui er péh a souffre Doué ean-memb ? Ean a éellehai parrat er péh a zou aveit oh marcé un occasion a scandal : n’er parra quet ; ean en dès é ræsonieu eit er permettein : deoh-hui é d’ou adorein.
Nitra ne arrihue ér bed-men hemb é bermission. En droug èl er mad, tout a chervige eit accomplissein en desseinieu ag é brovidance. N’ou hanaüet quet bremen en desseinieu-zé. Un dé a zei, hui a hanaüou péguement é mant just ha ræsonnable.
Ne zeliet quet, guir-é, sellet guet pligeadur en drougueu a rér d’er religion ; un dra just é ma hum affligeoh a nehai : permettet é memb deoh hum glêm de Zoué a nehai guet caranté.
Mæs n’hum scandalet quet énep fæçon ma teï hou fé de oannat, pé er peah a hou ç’inean de vout troublet. Ne vehai quet bout gredus vehai quement-cé, mæs abusein ag er gred ha monnet rai bêl.
Ur vertu ne zistruge quet ur vertu aral. Éellein a rér souplein a speret d’er péh a bermet Doué, hemb col er gred véritable aveit é hloër.
Bout-zou drougueu ar béré é teliet ouilein ha huannadein ; mæs hou tareu a zeli bout scùillet étal treid hou Salvér, hou huannadeu pousset trema z’ou.
Disoleit tehou hou poén. Pedet-ean de lacat de cessein er péh hou ç’afflige. Larèt memb dehou guet ul liberté santel a béhani n’hum gavou quet offancet :
Saüet, men Doué. Perac é ret-hui seblant a gousquet ? Perac é tistroeit-hui hou teulegat a ziarnamb ? Perac en hun ancoéhet-hui én hun affliction ?
Doh-hui memb-é é quemérér en hardéhtet de zisclériein bresel ; hou ç’hanhue santel é a outragér ; hou religion é a vlasphémér ; hou labour é a vennér distrugein.
Dihuennet hui-memb hou caus. Ne souffret quet pêlloh ma vou er fallanté a driomflou : quement-cé a sel hou cloër memb.
El-cé vou, me mab, en hum acquittehet ag er péh a oulen guenoh er gred eit gloër en Eutru Doué hac eit er religion, hac a hend aral hui a orteï é peah ma teï Doué d’hou consolein.