1. — Ann ene mad. — Setu ema gan-en va Doue ha va holl vad ! Petra a fell d’in-me oc’h-penn ? Petra a hellann-me da c’hoantaat hag a ve gwelloc’h evid-oun ?
Setu ema gan-en va Doue ha va holl vad ! Peger mad ha peger c’houek eo ar c’homziou-ze evit ann hini a gar Doue ha ne gar ket ar bed na kement zo enn-han ! Ar c’homziou-ze a zo a-walc’h evit ann hini a oar ho c’hlevet, hag ann hini en deuz ar gwir garantez a zo eunn dudi evit-han ho lavaret aliez.
Pa vezit enn hon touez, va Doue, pep tra a zo c’houek ; pa ne vezit ket, pep tra a zo c’houero. Dre-z-hoc’h ar galoun zo enn he eaz, enn eur peoc’h braz, enn eul levenez ar vrasa.
C’houi eo a zesk ac’hanomp da brizout pep tra evel ma’z eo dleet ; c’houi eo a zesk ac’hanomp, va Doue, d’ho meuli e pep tra. Hep-z-hoc’h netra e-bed ne oufe plijout d’e-omp pell amzer ; ha mar d-euz eunn dra-bennag hag a zo kavet mad gan-e-omp ha dioc’h hon diviz, red eo e ve ho kras hag ho furnez gan-e-omp, rak anez, petra oufe plijout d’e-omp ?
2. — Ha petra zo ha ne ve ket kavet mad gant ann hini a gav ez oc’h mad, va Doue ? Enn enep, petra oufe beza kavet mad gant ann hini ne gav ket ez oc’h mad ? Ar re a gar ar bed hag ar re a gar plijaduresiou ar c’horf, ar re-ze ne d-int ket fur, rak ne gavont er bed nemet avel, ne gavont er plijaduresiou nemet ar maro.
Enn enep ar re a ia d’hoc’h heul, o va Doue, enn eur zisprizout ar bed, enn eur gastiza ho c’horf, ar re-ze a zo fur e gwirionez, o veza ma tilezont faziou ar bed evit heulia ar wirionez, o veza ma tilezont ar c’hik evit heulia ar spered. Ar re-ze a gav d’ezho ez eo mad ann Aotrou Doue, ha meuli ho c’hrouer a reont, pa gavont eunn dra-bennag a vad e-mesk and traou krouet.
Kemm a zo, na petra lavarann-me, kals a gemm a zo etre ar c’hrouer hag ann traou krouet, etre ann amzer a bado da viken hag ann amzer a dremen, etre ar sklerijen a zeu digant Doue hag ar sklerijen a zo bet krouet gant-han.
3. — O sklerijen a zo bet a viskoaz hag a vezo da viken ! sklerijen a zo kalz dreist kement sklerijen a zo bet krouet, strinkit war-n-oun eunn elven a wir sklerijen, strinkit anezhi e diabarz va c’haloun ! Grit ma vezo glann va ene ha kement a zo diabarz enn-han grit ma vezo va ene laouen, sklerijennit anezhan, roit ar vuez dezhan, evit m’en em stago ouz-hoc’h enn eur dridal gant eul levenez ar vrasa.
Pegouls e teuio ann deiz-ze ne c’hoantaan ken nemet-han, va Doue, evit ma vezo a-walc’h d’am ene beza enn ho kichen, hag evit ma viot d’in pep tra e kement zo. Endra n’ho pezo ket roet d’in ar c’hras-ze, n’am bezo ket ar gwir euruzded.
Ar c’hik, siouaz d’in, a zo beo c’hoaz enn-oun ; ne d-eo ket peur-staget oc’h ar groaz, ne d-eo ket maro-mik. En em zevel a ra a-enep va spered, sevel a ra brezel em chaloun ; ne fell ket d’ezhan e ve va ene e peoc’h.
Evid-hoc’h-hu, Aotrou, c’houi a zo mestr war ar mor hag a laka anezhan da veza sioul, enn taol ma tarz ha ma tiroll he wagou, plijet gan-e-hoc’h sevel ha rei d’in skoaz. Kasit da netra ar re a fell d’ezho e ve brezel ; flastrit anezho gant nerz ho tivreac’h. Diskouezit, me ho ped, ho purzudou d’ezho, diskouezit nerz ho kloar, rak evid-oun-me n’em euz ken fisians, n’em euz ken skoaz nemet enn-hoc’h hep-ken, va Doue.
Eunn dra souezuz eo ec’h anavezfemp ann Aotrou Doue, hep ma ve hon ene broudet gant tan he garantez. Eunn dra souezuz eo ez afe c’hoaz hon ene, goude anaout Doue, da heul ann traou krouet, e leac’h en em deurel hag en em veuzi e karantez Doue a zo ar penn kenta euz a bep mad. Na petra eo ann euruzded, nemet ar Garantez ? Na petra eo ann euruzded dreist-holl, nemet ar Garantez dreist-holl ? Hor c’haloun eta a zo red d’ezhi karet eunn dra dreist kement a zo, me lavar karet Doue ; ne oufe biken kaout he gwalc’h gant nep tra all a gement a zo krouet. Na petra eo ar bed d’in-me ? Pe seurt ezomm am euz-me anezhan ? Petra oufe ar bed da rei d’in ? Brasoc’h eo va c’haloun evit holl vadou ann douar, ha Doue hep-ken a zo brasoc’h evit va c’haloun. Ra vezo eta d’in Doue hep-ken ! Doue hep-ken! Doue hep-ken a-vreman ha da viken. — Evel-se bezet great.