Abrege eus an Aviel/Chapistr 57

◄   Evit an 19 sul goude ar Pantecost Evit an 20 sul goude ar Pantecost Evit ar 21 sul goude ar Pantecost   ►


Evit an uguentvet Sul goude ar Pantecost.
Abrege eus an Aviel hirio.


UR Prinç desolet hac affliget dre ma oa clàn e vap ha prest da vervell, o veza clevet ar vrud eus a Salver ar bed, a yeas d’e gavout hac er pedas da zont da velet e vap evit renta dezan ar yec’het. Jesus a lavaras dezàn : iit d’ar guer, ho map so pare. Ar Prinç a bartias souden, hac a gavas voar e hent e servicherien, gant pere e clevas ez oa yac’h e vap ha dispos. En em inform a reas pe da vare e oa guelleet dezàn, hac e anaveas ez oa d’ar memes mare ma en devoa lavaret dezàn hor Salver, pare eo ho map, ha cridi a eure e Jesus-Christ èn hac oll dud e dy.

Sant Yan. Ch. 4.
Meditation voar ar afflictionou.

1 P. Ar profit a brocuront deomp.

2 P. Ar voyen da ober un usaich mad anezo.

Considerit penaus da guenta an afflictionou a zistag hor c’halon diouz ar bed. Disquez a reont deomp peguer væn hac inutil eo an traou crouet, pa ne dint quet capabl d’hor sicour ha d’hor c’honsoli.

Ober a reont deomp caout recours ouz Doue, ha clasq hor c’honsolation en Eê, pa n’e c’hevomp quet voar an douar. Ar Prinç-ze ne vije quet eet da gavout Jesus-Christ, ma ne vize quet bet clàn e vap, pa ne vet-ze nac èn, nac e vap, na tud e dy n’o devije quet bet an eur da anaout Salver ar bed. Alies e ancouaomp Doue er brosperite, mæs an affliction a ra deomp distrei outàn. Da beguement a Sænt eo bet an affliction ar penncaus eus o silvidiguez !

D’an eil, an afflictionou a so ur merq eus a garante Doue evidomp. Pa hon afflich er bet-mâ, ur merq eo e fell dezàn hon espern er bed-all : fournissa a reont ive deomp un occasion gaër da zisquez da Zoue hor c’harante. Æz eo lavaret da Zoue er c’haromp, en amser ma teu d’hor c’harga a gonsolation ; mæs beza fidel dezàn en amser ma teu d’hon affligea, a so ur merq eus ur vertu barfet.

D’an drede, an afflictionou a ro deomp un assurans moral eus hor silvidiguez, hac ur merq int a bredestination. Eürus ar re affliget, eürus ar re a voêl, eme hor Salver, abalamour ma vezint consolet. Eürus ar re a andur persecution, abalamour Rouantelez Doue a apparchant outo.

3 P. Evit ober un usaich mad eus an afflictionou a erru gueneoc’h hac evit o anduri gant couraich, songit da guenta er recompans hac er gloar a brocurint deoc’h en Eê. Peguer ber ha peguen neubet a dra int-y e comparæson d’ar recompans caër hac eternel a so preparet evidomp !

An esperanç eus an eternite eürus-ze e deus grêt da un infinite a Sænt santout ur joa hac un douçder interieur en o foaniou hac e creiz ar persecutionou a andurent.

D’an eil, songit e poaniou an Ifern pere hoc’h eus meritet dre ho pec’hejou ; neuse e comprenot peguen avantajus eo evidoc’h gallout dre boaniou quer ber racquita poaniou eternel.

D’an drede, considerit ar pez en deus anduret Jesus-Christ evidoc’h : sellit ouz e Groas, hac e vellot penaus ar pez a souffrit ne deo netra e comparæson d’ar pez en deus-èn souffert.

Songit erfin ne arru gueneoc’h affliction ebet nemet dre urz Doue pe dre e bermission, ha penaus n’er permet nemet evit ho mad hac ho profit, ha credit certen penaus ne bermeto quet e veac’h tentet en tu-all d’ho nerz, pe e arrue gueneoc’h affliction ebet a guement na allac’h da suporti gant ar sicour eus e c’hraç.

Grit reflexion voarnoc’h hoc’h-unan.

Ha souffra ràn-me a galon vad, gant resination da volonte Doue an afflictionou a erru guenê, ar poaniou-speret, an infirmiteou, ar c’hlêvejou, ar baourente, an injuriou ?

N’en em glemàn ha ne vurmuràn-me quet em poaniou, n’en em chagrinàn-me quet, n’en em abandonàn-me quet d’an dristidiguez ?

Pa c’hoare un drouc pe ur c’holl bennac guenê, pa stourm un dra bennac ouzin, ne doun-me quet depitus ha colerus e quênver ar re a so en dro din, heb gallout memes rei respont vad ebet da zen ?

O va Doue, grit ma considerin bepret ar poaniou hac ar c’hroasiou a zigassot din, evel ur merq eus ho carante, hac evel ur voyen a silvidiguez evidòn.

Grit din souffr er bed-mâ ar pezh blijo gueneoc’h, er fæson ma plijo gueneoc’h, ha queit a ma plijo gueneoc’h.

Resolvet oùn d’ho c’heulia, o va Jesus ; ha pa hoc’h eus douguet ho croas, e touguin va hini voar ho lerc’h.