Ag en desirieu santel ag er marhue

Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 270-272)


CHAPISTRE XVIII.
Ag en desirieu santel ag er marhue.


ER SERVITOUR.


OL en amzér hou poai passet ar en doar goudé Asçansion Jesus, a oai bet aveit oh, Guirhiés santel, un amzér a huannadeu.

Hui a usai a nebedigueu hou puhé dré er flam purran ag er garanté divin ; mæs hou puhé ne usai quet prompt assès revé hou tesir.

Allas ! rai staguet-on doh en doar eit hum représantein èl ma faut er stad a languis santel é péhani é oh bet beta en deüéhan momant a hou puhé.

Mar e mès poén é comprenein péhani oai languis David, a pe ùélai é berhendet hirreit, ha hani en Apostol, a pe souhaitai é varhue guet quement a bresse, petra a zelian-mé chongeal a hou ç’hani ?

A pe vehai ém halon ur fulen benac ag er flammeu-zen a garanté péré hou âbrasai, ô na disprisaplet é cavehen-mé en doar ! ha gredusset huannadeu ne boussehen-mé, a pe sellan trema en nean !

Ur galon læn a garanté doh Jesus a hi a éel desirein nitra ar en doar, meit possédein Jesus ean-memb ?

Nac en hum brésantehai deign ol er madeu ag er bed-men, eit me lacat de vout en eurussan dén zou ar en doar, ne zeliehen-mé perpet laret : Er guèllan aveit on é merhuel ha bout guet Jesus-Chrouist ?

Petra é ol er madeu-zé aveit pihue-benac a hanaüe hac a gâr Jesus ! Jesus a zou er mad souveræn ; Jesus en dès én ou é hunan ol er madeu.

Bout guet Jesus, en tad-cé quer mad, en ami-zé quen tinér, er mæstre-zé quer largantéus, er Salvér-zé quen digne de vout câret !

Bout guet Jesus, jouissein ag é brésance, er hârein a greis er galon, er hârein a jamæs de virhuiquin !

O Rouannés en nean ! er bed, en doar a ind a éel offrein deign madeu quer précius ?

Ah ! déet hemb tardein d’hum zigueor aveit on el léh eurus é péhani é ra é zameurance ! Jesus hemb quin a éel reign deign ur houtantemant parfæt.

Gùir-é penaus, mar desiran ag un tu er marhue eit hum joéntein doh t’ou, me zouge ag en tural comparissein dirac tribunal me Juge.

Mæs me mès espérance é madeleah me Salvér, ha me mès espérance én hou intercession, ô me mam carantéus !


Mari.

Ya, me mab, hou pet espérance, hac un espérance ferm. Mar dé Jesus ur Juge terrible, ean a zou ehué ur Salvér læn a vadeleah.

Conservet énoh en dougeance ag é jugemanteu ; mæs béet hou espérance hac hou caranté drès en dougeance.

Douget, mæs câret hoah mui. Ha ne éellet merchein gùel hou caranté de Jesus eit é souhaitein er gùélet imbèr é creis é hloër hac é driomfle, ha quittat un doar é péhani é éellér forh æz manquein d’er fidélité a zeliér dehou.

Mar e hoès er santimanteu-zé, beoh assuret, me mab, en hou tihuennou Doué doh hou ç’anemiset én ær a hou marhue.

Me oulennou nezé mé-memb é secour aveit oh : car me veil é peb amzér ar mem bugalé, mæs surtout én ær ag ou marhue.


————