An Tasmant
AN TASMANT
Alan, eur pautr triouec’h vloaz, ’n em zilas didrouzik
’Bars en lïorz ar maner, p’ edo ’n oll kousket mik;
Daou zac’h a oa set gantañ a gargas tenn gant frouez,
Hag heñ tapout en unan, ha kwit, da vont emez.
Dre ma kerze, gant e zac’h war e skoaz, daoubleget,
War dour uc’hel ar baroz hanter-noz ’n eus skôet ;
Deilh ar gwez bras, gant ar spont ’n em lakas da grenañ,
Ma teuas goad ’n e oazied pen-da-ben da yenañ :
Rak e wele eun tasmant ! eur pikol den e oa,
Eur ronfl du, krog en eil zac’h ; ha, ken sioulik ha tra,
’Vont war e zeuliou ; mechans, da viret d’añ ar boan
Da zont d’al lïorz endro ’vit her c’hlask e-unan.
Petra ’raje hon pautrig, nemet teurel e zam,
Ha redek endra c’halle ac’hane d’an daou lam ?
Hogen an teuz ha teurel e zac’h ivez dioustu
Ha dilammout war e lerc’h prim, d’ar pevar lam-ru !
Trouz e dreid a dregarne d’e skouarn, stankoc’h-stankañ,
Ha c’houezaden e c’henou a zeue warnezañ ;
Setu ma peg en e vleo sach-sach, ken e chom krak
Gant dorn an tasmant heuzus eur guchennad distak.
E galon a dridas-tre d’ar paour-kaezik Alan
Pa zigouezas en e di, diflak ha dizalan.
An tasmant na gredas ket hen heuilh bete keit-se,
Hag hon denig ’n em guzas en kornig e wele.
Penaos en dije harzet da gomz eus an tasmant
En doa graet d’añ en noz-se kement a nec’hamant ?
Ne lavare ket, avat, pesort oa-hen ’c’h ober
Na pelec’h, pa dilamme warnañ ’n den du ken ter.
Koulskoude, ’oe galvet prest rag an autrou barner.
— Te zo bet neizour, ’mezañ, en lïorz ar maner !
Daou zac’h zo kavet eno, warne hano da dad,
A teus peurgarget a frouez, d’o c’has ganit, m’oar ’vad ;
’Met pa eo savet al loar deuz a greiz eur goabren
Out bet spontet gant da skeud ’vont war ar voger wenn,
Gant eur c’houezaden avel ha gant trouz an hegleo,
Ha spern ar c’harz, stag outi eur guchennig da vleo.
Te vo kastizet, laerig, ’vel ma eo dereat.
Eur gentel eo d’it, ma fautr, arabad hec’h ankoat :
Askre glan zo dibreder ha seder e berc’hen,
’Met pautr e goustians fall a lam rag e skeuden. —
