|
An dorn hac an troad avijo
Deus ar c’hoff ar re ho c’hlemo,
Abalamour an didalve
Ho gounideges a loncqe ;
Hac e c’hoantent ne c’houlje qet
En ep fesson beza maget.
Ar c’hoff a deu da zuplia
Diou pe deir goech da rei dezàn.
An dorn a zalc’h perseveranç
Da revus dezàn e vevanç.
Ar c’hoff a gommanç da simplâd,
Nerf hac arterio da fallâd,
Ha finalamant e c’hoante
An dorn e zerviji neuse.
Mæs ne aille qet ober mad
Rac chomet voa re divezat :
Ar c’hoff voa diaccustumet
A deue da repous ar boed ;
Arter, nervenno dinerzet,
Pa voa ar c’hoff ive manqet.
Sans moral.
An dud so ive evel-ze ;
An eil a rencq caout egile,
Na n’en deus den var ar bed-màn
A alfe en em suffisa.
Ar re ê’n huella degre,
Ar pinvidica deus anê,
N’en deint qet c’hoas re assuret,
Hac o deus ezom mignonet.
Ar zicour gaër hac ar guella
Eo an nombr mignonet brassa.
| 