Ar Plac’hig a Lorc’h
Oberennoù damheñvel pe handelvoù all zo ivez, gwelout Ar plac’hig a lorc’h.
Mar plij ganac’h a selaoufet
Ur werz newez a zo savet ;
Ur werz newez a zo savet,
D’ur plac’hig iaouank hec’h eo grêt,
’D-eûs bet un abit lienn-gwenn,
A gouste pemp skoed ar walenn.
Pa oa ann abit-newe grêt,
D’ar plac’hig iaouank ’eo plijet.
Lec’h monet da bedi Doue,
D’he c’honsideri eo hec’h ee.
Un de, p’oa hi c’honsideri,
Apparis ann Diaoul dirazhi ;
Apparis ann Diaoul dirazhi,
’Vel ’n den-jentil d’hi saludi.
Hag hen hag o lâret neuze :
— Me ’garrie kaout ann abit-ze ;
Ann abit-ze hag he ferc’henn
A zo en kreis ma gourc’hemenn.
Hag ebars un tri de goude
’Oa marw ar plac’hig iaouank-ze.
Ha pa oe marw ha liennet,
Hag ebars hic’h arched lakêt ;
Hag ebars hic’h arched lakêt,
Seis gwas vad n’hi gourrejent ket.
O tont unan hag o lâret :
— Rèd ’vo digorri ann arched !
Ann arched pa eo digorret,
Netra en-han na zo kavet ;
Netra en-han na zo kavet,
Nemet ur c’had hag hi sparlet ;
Nemet ur c’had, sparlet ez oa,
Un aer-wiber euz hi mesa.
Kriz a galon nep na oelje,
Bars al lec’h-se nep a vije,
Klewet pebeus da griadenn
’Rez o koueza ’n punz ann ifern !
— Kristenienn ha kristenezed,
Ar pec’het a c’hloar n’ douget ket ;
Sonjet bars ar gurunenn-spern
Lakêt da Jesus war he benn.
Merc’hedigo iaouank, m’ho ped,
Ar pec’hed a guz n’ douget ket ;
N’ douget ket ar pec’hed a guz,
Rag ann Diaoul a zo kuriuz.
Kanet gant Marc’harit Fulup.
Mis Eost 1870.