Ar c’henta Miz Mari/Jesus o kimmiada ouz Mari
F. Hallégouët, 1868 (p. 132-140)
On Zalver a oa en ur vourc’h a
reat Betanii anezi, un anter-eur vad
a vale diouz Jerusalem. Sant Bonavantur
a laca edo e ti Marta ha Madalen,
ac ar Verc’hez eno ive ganto
d’ar mare-ze. D’ar iaou, e cassas
Per ha Iann da brepar ar Pasc, ha
pa oe an eur da vont da Jerusalem,
Jesus a lavaras adie d’e Vam muia-cared.
Mari a venne ranna e c’halon, rac gouzout a ree edo Jesus o vont
da goueza etre daouarn ar Iuzevien,
evit beza bourreved ganto, gouzav
ar poaniou scrijusa da zonjal, ha
mervel ouz ur groaz evel un torfetour.
Eb mar ebed, ar Verc’hez
meuled ra vezo a choumas var zao
epad an nosvez-se, beuzed en e daelou,
ac atao var c’hed da glevet
ur guall-kelou bennac divarbenn e
Mab. Pa grogas ar Iuzevien enna
er Jardin Olivet, e teuas unan da
Vetanii, marteze unan bennac eus
an Ebestel, digassed da lavaret d’ar
Verc’hez oa traïsset Jesus gant
Iudas, ac ereed gant ar Iuzevien,
evit beza stlejed, treïned da gaout
ar barneurien. Pa glevas ar Verc’hez
ar c’helou-ze, e rannas c’hoas e c’halon,
ac ez eas da Jerusalem, an teir
Mari all ganti.
Lacaït ho spered da zonjal e velit Jesus o kimmiada ouz ar Verc’hez. Pegen teneruz e vize e glevet o lavaret dezi oa deut an eur deza da vont d’ar maro var ar groaz, evit savetei ar bed. Gant pebez resped e c’houlennas, evel un den all o comz ouz e vam, conjez diganti da vont d’ar maro evidomp ! Calon ar Vam dener-se a oe evel e creiz ur mor c’huero. An anken a dreuzas ar galon-se, evel ur c’hleze, o sonjal e poaniou e Mab, pell a-raog ma z-eas d’ar maro ; ha pa velas an eur o tostaat e veuzas en e glac’har. Evelato e sujas gant nerz da volontez Doue an Tad, ac e ofras deza a-galon e Mab evidomp. Joa oa ganti e vizem-ni saveteed divar goust buez e Mab. Ha me, crouadur da Vari, pegen buan oun da laoskel clemou c’huero pa stourm un dra bennac ouzin ! Mari, deskit deomp dioueret peb tra, ac on tud, eb re a glemmou, pa deui Doue da c’houlenn kement-se diganeomp !
Sonjit evel pa velfec’h Jesus o
pellaat, goude beza lavared ken na
vezo d’e Vam, goude ma o doa
great o c’himmiadou etrezo. Diouz
piou e pella Jesus ? Diouz an ini a
gar en e galon c’hoas muioc’h eget
an oll grouadurien all. Pevarzu ez â
diouz e Vam ? Da gaout ar Iuzevien, o d-euz droug outa d’ar maro. Peleac’h
e erruo, en difin, o vont gant
an ent en d-euz kemered ? Var menez
Calvar, ac eno, evit senti ouz Doue
an Tad, e scuillo e c’hoad ac e varvo
ouz ur groaz, evit ar pec’hejou. Ama
ive, kemeromp scuer var buez ar
Verc’hez. En ho poaniou, na bellaït
ket diouz Jesus : grit evel Mari, a
ieas, en desped d’e glac’har, da heul
Jesus, ac e spered a oe atao ganta,
e creiz e brassa anken. Jesus a guitaas
e Vam, evit mont d’ar maro
evidoc’h. Ma ne d-ôc’h ket evit distaga
ho calon diouz ar grouadurien,
evit beza da Jesus, ez ôc’h eta ingrat
en andred Jesus, a guitaas e Vam
benniged evidoc’h. Ia, va Doue,
adie d’am zud, adie da bep tra pa
vezo ho polontez, gant ma vezin atao
ganeoc’h ha c’hui ganeen !
Sonjit er galonad e doe Mari, pa velas Jesus o pellaat. E-unan e rancas mont ive var e lerc’h da Jerusalem, pa glevas edo etre daouarn ar Iuzevien. Cared e devize mervel en e leac’h. Beza eb Jesus, dezi, a oa evel beza maro. O ! pebez ran-galon a dlefe eta caout an ini a laca Jesus da bellaat diouta. Mar cave Mari coulz ha guell beza maro eget beza eb Jesus, pegen trist eo da un den beza eb gras Doue ! stad a bec’hed, eneb Jesus ! O ! Mari ! me zo bet penn-caoz ive eus ho poaniou, penn-caoz ma oe dispartied ar Mab diouz ar Vam, o veza va-unan dispartied diouz Doue pa gouezen er pec’hed. O Jesus ! O Mari, n’am lizt ken da zispartia diouzoc’h, da guitaat ac’hanoc’h!
Goulennit ar c’hras da voela d’ho pec’hejou, gant ur guir glac’har, ha diouallit na ve re stag ho calon ous ho tud, pe ouz unan all bennac eus crouadurien Jesus.
Ar breur Mari Euzèb, studied caër, cared gant e dud, couls ac gant an oll, a oa e tro da ober ur fortun gaer er bed. Euzèb Manuel oa e ano. E zousder, e vaniel vrao, e furnez a ree m’oa deuet mad e peb leac’h ; mes, Euzèb a oa distag e galon diouz an douar, a lavaras adie d’ar re er c’hare kement, ha mont diouz ar bed da gouent Latrâp, en aviz biza ëunoc’h ha surroc’h, d’ar Baradoz. Evit ac’hano, n’oa ket eus ar re greva en e iec’hed. Evelse, ne oe ket pell eno, na glanvas, ac eb dale ez eas toc’hor, fall braz ; ac atao dous ac carantezuz, e comze brao ouz an oll. — N’oun ket deuet ama, emeza, da glasc ar iec’hed, na netra eus kement a dremen buan. — Er bloaz 1846 eo maro an den euruz-se, ken distag diouz ar bed-ma. Var e dremenvan e lavaras, en eur zellet joauz etrezeac an Ee : — A ! setu ii o tont. — Pere ? eme unan eus ar re a oa var e dro. — An Elez, emeza. — Penaoz emaïnt-ii, eme egile ? — O cana, eme Euzèb. — Ac ar Verc’hez ? eme an Tad Abbad. — A ! eme an ini clanv, ar Verc’hez n’emai ket. — Ac en mont trist. Ur pennadic goude, e laouenaas, e kemeras un ear joauz. — O ! setu i o tont ive, emeza : Ave Maria, Salud deoc’h, Mari. O ! ac i zo caër da velet ; ac i zo caër ! — Ur pennadic goude, e tennas un huanaden. — Un dra bennac a c’houlennit ? a lavaras unan deza. — Netra, emeza, netra ken, nemet va Jesus ac ar Baradoz. Ac e tremenas (1846).