Ar fagoder hac an Ancou

◄  Ar bleiz hac an oan Ar fagoder hac an Ancou An osac’h oaget hac e diou vestrez   ►


AR FAGODER HAC AN ANCOU.
(Livre I, Fable XVI.)


Eur c’hæz fagoder coz croummet didan an oad,
Tortet c’hoas gat eur bec’h qeuned troc’het er c’hoad,
A gammejou munud, dibarfet ha stronsus,
En em stleje var-zu e lochiq moguedus.
Yosted ne alle mui gat squizder ha gat poan :
E taul e samm d’an traon, dre despet oc’h e doan.
Pe seurd joa am eus me aba ma ’m’oun er bed ?
Qen paour ha me, biscoas, hac he so bet cavet ?
Guech n’am eus tamm ebet ; evit repos, jamæs !
Sourdardet da loja, bugale ha maouez ;
Creançour da bea, an dever, an autrou !
Tennet an daulen-se eus e oll viseriou,
E hopas d’an Ancou. Hi a zired d’ar c’hri.
Na petra rin-me did evit ta soulaji ? —
Va sicourit, mar plich, da samma va orden :
Un tauliq dorn eb-qen ; eb dale, c’hui, souden,
A ello ; va c’homer, moned c’hoas en ho tro.
 
Ar marv so ar louzou da guement anqen so :
Gouscoude, tud, e lec’h ma zomp
Chomomp e qeït ha ma elfomp.
Guëll’ e d’an den, graï a garo,
Gousaon poan eguet ar maro.