Ar plac’h divotou

Emile Bouillon, 1890  (Levrenn II, p. 110)



AR PLAC’H DIVOTOU
____


Me ’m oa gwelet eur plac’h o vale, ann de-all,
Tô1et ganthi he botou, da vonet da zansal.
Me o cregi ’n he dorn da c’houlen diganthi :
— Dont a rafac’h-hu Mari, d’ober eur passepi ?

Hac hi o respont d’in, ebars en bezr gomjô.
— Na ’n on ket ’wit dansal, n’am eus ket a votô !
Me o lâret d’ezhi, pa oa dez ar marc’had,
Dont ebars ann dachen da choas eur botô coat.

Hac hi ’retorn ac’han war he gil ’bars en kêr :
E-lec’h choas eur re goat a lêras eur re lezr.
Ha me ’rancontr anezhi, p’oa choazet he botou :
— Brema ’fad, emezhi, nin a zanso hon daou !

Pa oa achu ann ebat hac achu ann after,
Ha ne ’c’houlen diganthi da vont d’hi c’hass d’ar gêr.
Hac hi o lêret d’in, ebars en bezr langaj :
— Deut eta, emezhi, p’oc’h eus bolonte vad.

Na pa oanb avanset eun tam war ann hent braz,
Hac hi o lâret d’in : — Setu arri ma goaz !
Ha me oa eur genaouec[1] hac a oa braz ma bec :
E-lec’h choas eur plac’h iaouanc, am boa choaset eur wreg !

Ha me ’retorn ac’hane, na gollis ket calon,
Ha deut on betec aman, da ganan d’ec’h ma zôn !


____________
  1. Genaouec, qui a grande bouche, qui a l’air ahuri, par extension, stupide, sot.