E-tal eur be, warnan traez
A-us d’ean eun ivinen,
Eur plac’h vihan, striz ha kasti,
’Oa daoulinet ewit pedi.
Dleout a re, emzivadez,
Gonit he bue ’vel matez,
Ha kimiadi, ewit-ze,
Diouz he farouzig, hep dale.
Pa oe ganti gret he feden.
Laket sin ar groaz ’n he c’herc’hen,
Ar plac’h a deu en he spered
Kemer bleunio eus ar vered,
Ha ’n eur asten he dornig gwen,
E troc’h hag e lak ’n he barlen
Bleun diwar be he mam garet,
Bleun a oa newe-diwanet.
He daoulagad leun a daero,
’Oa o paouez distrei en dro,
Pa ’wel eur beleg ’n he c’hichen
A gomzas outi evel-hen :
« Ma flac’h vihan, petra ’douget
En ho parlen ’vel-se kuzet ? »
— « Eun toullad bleun, ’me ar plac’hig,
Kuntuilhet ganin, bremaïk.
Ret-mat ’eo d’in, ’dalek arc’hoaz,
’N eur barouz-all bean, siouaz :
Da vihanan, em o ganin
Bleun eus be ma mam, pa bedin.
Dirak ar bleun-ze, noz-veuve,
Me ’ray ma feden da Zoue,
Hag e kavo d’in em o c’hoaz
Tost d’in ma mam… maro… siouaz ! »
|
