| ◄ An den eürus Loeiz-Mari Grignion a Vonfort | An den eürus Herman-Jozef | Anton Neyrot ► |
erman a oa ganet en Kologn, en eil hanter an daouzekvet kantved. E dud, pinvidik, amzer a oa bet, a oa kouezet en dienez. Herman a oa eur c’hrouadur dihun ; e blijadur oa bezan o pedi en iliz, dirak skeuden ar Werc’hez a zalc’he ar Mabig Jezuz war he barlen.
A greiz e bedennou, en em lake da gomz, peb eil, ouz ar Vamm pe ouz ar Mab. Eur wech ma oa gantan eun aval, e kinnigas anezan ken koantik ha tra d’ar mabig bihan. Ar skeuden ven a deuas evel bue enni, hag ar Werc’hez, oc’h astenn he dorn, a zigemeras, gant eur mousc’hoarz tener, prof ar bugel dinam.
A nebeudou, e savas en kalon Hermanik c’hoant da vont da veleg. Gwasan oa, e gerent n’o devoa ket a êz d’e skola ; a drugare Doue, e kavas dor-zigor en manati Steinfeld, hag en doare-ze e c’hellas ober e studi. Eur wech beleget, pa veze ouz an ôter, e veze muioc’h henvel ouz eun êl eget ouz eun den.
Hiniennou a gave si ennan dre ma lake kalz amzer da oferennan. Tud a zo hag a ve en ofisou, muioc’h evit heuih ar c’hiz eget evit heuilh o c’hreden ; a zo ken berr o devosion ma kavont bepred re hirr an amzer a dremenont en iliz. N’eo ket souez, pa ne vezont enni nemet evel an azen hag an ejen a oa en kraou Bethléem, ne deu vad ebet en o ene, na diouz an ôter, na diouz an dôl zantel, mammennou ar vue, koulskoude, evit ar re a oar dioute.
Herman n’eo ket en doare-ze e c’hoarveze gantan ; dre dostât ouz Jezuz-Krist, e teue da vezan eun eil Krist, ha ken arru mat e oa gant ar Werc’hez Vari, ma n’en deveze diganti nemet ar pez a gare.
E genvreudeur, o welet pegement a garante a oa etre Jezuz, Mari hag hen, a lezhanvas anezan Jozef. Doue a zigasas d’ezan eleiz a glenvejou a c’houzanvas gant pasianted hag a greskas gened e ene.
Eun devez, unan eus e vreudeur a lavaras d’ezan : « Evidoc’h c’houi, n’oc’h mat da netra nemet da zibri ! »
Herman-Jozef, elec’h bezan anwazet gant ar ger-ze, a zonjas n’en devoa lavaret nemet ar wirione.
E zilhad, nemet e vijent dereat, a oa bepred mat awalc’h evitan. « Epad meur a vla, eme skrivagner e vue, n’hon deus gwelet pez dilhad neve ebet gantan ; gwell oa gantan dilhad koz, abalamour, emezan, ma oant skanvoc’h. »
War a lavarer, an Itron-Varia a zeskas d’ezan ar « Sub tuum », ar bedennig verr-ze en he enor, hag a zo breman anavezet gant an holl gristenien.
Mervel a reas er bla 1230.
Jezuz-Krist a ra d’imp en em drei ennan hag a vev ennomp. Au treo a zebromp a ’n em dro ennomp. Pa zebromp Doue, ni a ’n em dro en Doue, abalamour an treo a ’n em dro bepred, ar re disteran ane, ’barz ar re a zo an uhelan.
Hon c’horf, abalamour m’eo eus uheloc’h danve evit ar pez a gemer, a dro aneze ennan ; ar pez am eus debret a oa bara ; eur wech debret, e tro en kig hag en gwad.
Herve al lezen-ze, hon ene, abalamour m’eo an disteran, a ’n em dro en Doue, pa dostaomp ouz an dôl zantel.
Ne baouezomp ket da vezan ; chom a reomp er C’hrist, hag ar C’hrist a chom ennomp ; mes Hen eo a vev hag a ro bue.
Sant Augustin, eur pec’her bras en penn kentan e amzer, nebeut goude m’oa distroet ouz Doue, goude bezan bet pellaet dioutan epad blaveziou kaeran e vue, a gleve o tont eus an tabernakl ar c’homzou-man : « Cibus sum grandium, cresce et manducabis me : Me eo magadurez an eneou bras, kresk hag e c’helli dibri ac’hanon, mes ne laki ket ac’hanon da drei ennout, evel magadurez da gorf, te eo a vezo troet ennon ! »
Traou zo, ha p’o c’hemeromp, a grog en hon c’horf. Pa gommunier, Jezuz-Krist a grog en hon ene, a laka hon bue da drei en e vue, a laka hon zonjou hag hon lavariou da vezan henvel ouz e re, hag a ra ar burzud a embanne an abostol sant Pol, pa lavare : « Bevan a ran, a gredan, nan n’eo ket me eo a vev, Jezuz-Krist eo a vev ennon : Vivo, jam non ego, vivit vero in me Christus !