Dousig ar martolod
d’am c’henderv, loeiz ar gag
I
Em c’hreiz a deu tristidigez
Pa sonjan em buegez
Ma-unan on war an douar,
Me n’am eus na breur, na c’hoar ;
N’em eus ive na mam, na tad,
Siouaz ! Me zo emzivad !
Redet am eus bet ar môriou,
Ha gwelet kalz a vroiou…
Rak dre ma’ z on bugel an aod,
Em eus ’n em c’hroet martolod.
Karet e oan gant eur plac’hig,
Outi e ris ma « dousig » !
Ar sonj dimeus he c’harante
Skanvae d’in ma bue…
Pa vijen war ar wern uhel,
Hunvreen d’am zurzunel.
II
Eun devez o tizrei d’ar vro,
Me glevas eur gwall gêlo,
Ma dousig oa war he gwele
Gant eur c’hlenved didrue…
Hepdale ec’h is d’he gwelet :
— Mignon, emei, na ouel ket… !
— Penoz na ouelfen ket, mestrez,
Pa ’z out ken klanv, ken diez ?
Hi ’lezas eun huanaden,
Ha n’ankouaïn birviken !
An Ankou kri ha milliget,
An eus bet prim he falc’het.
Ke oamp ket galvet ’vit bevan
Herve war an douar-man…
III
Breman ’vit sec’ha ma daero,
Me yel c’hoaz da vale bro ;
Me a yelo war ma lestrig
D’ober kanvou d’am dousig !
Warnan gwagennou ar môr dôn
Luskello ma foan-galon…
Bemnoz d’al loar ha d’ar stered
Me laro ma foan-spered ;
Dirake larin eur beden
Evit ar plac’h a garen ;
Hag eus an eil môr d’egile
Me ouelo d’am charante…
Ken ma teuï an aotro Doue
Da gas gantan ma ine…
|
————
DOUSIG AR MARTOLOD