Eil levr - Chap. V.
Victor Guilmer, 1836 (p. 134-138)
Mari e devoa concevet Jesus dre operation ar Speret-Santel. Deut e voa da veza mam, eb cessi da veza guerc’hes.
Guiniveles he mab n’e voa servichet nemet d’he renta purroc’h. Lezen ar burification ne alle qet sellet outhi, pa zeo guir ar lesen-se a yoa etablisset evit ar groagues commun a Israël, pere a yoa sujet d’ar pec’het, hac anezo e c’hallet lavaret ar pes a lavare David : Va mam e deus va c’honcevet er pec’het.
Gouscoude Mari, peguement benac, dre he santeles, ne voa qet comprenet dindan al lêzon eus ar burification, a falvezas dezi he observi. He observi a reas memes qer mad, ma ne basseas poent ebet eb he heuilla fidelamant.
Exempl Jesus, pehini a yoa falvezet dezan en em soumetti da lezen эr circoncizion eb necessite hac ebqen evit rei exempl vad, na bermettas qet da Vari ober uzach eus an exception a etablisse he santeles evithi. Hac oc’h pen, al lezen ne barlant a exception ebet. Evel-se Mari a oboiss dioc’h-tu hac eh digarezi netra.
Seblantout a ra ive penaus, o presanti he mab ebars en templ, erves al lezen, e confonte anezan etoues ar bugale-all.
Mæs al lezen a lavare penaus ar mamou a bresantche en templ ho bugale æna.
An tad celestiel a zisquezo, pa blijo gantan, gloar Jesus ; Mari ne sonch nemet da oboissa.
Exempl capabl meurbet da gonfonti hon lachete, pa ves qestion da oboissa da lezen Doue, hac an digarezou væn pere a glascomp evit en em zispansi eus a un oboissanç pront ha fidel.
Estranch eo e revusfet d’an Autrou-Doue eцr soumission pehini a exiger digant ar re a so a zindannomp.
Poultr ha ludu ma zoc’h, e credit lavaret d’ar brassa eus an oll visfri, da Zoue memes, penaus ne oufac’h qet oboissa dezan, penaus al lezen a c’houlen re digant ho sempladures ! Pebes insolanç, pebes hardiziegues, pebes mez ! Caout a rer servich Doue re bouner, petra benac ma lavar deomp e zeo douç ha scan ! Ac e preferer dezan servich ar bed, peguen cruel benac e ve.
Evit oboissa d’ar bed, e roer dezan ar pes a so a breciussa, ar fleur eus an oad, eus ar speret, eus an nerz, eus an talanchou, an deneridigues eus ar galon. Evit an Autrou-Doue, e testiner dezan an amser da zonet evit ober e volontes ; da lavaret eo, e c’hesperner evit Doue al ly eus a vloaveziou ar vues, eur restat benac a zantimanchou, ar pes a rayo ar bed faë varnezan hiviziqen.
Bemdes, evit plijout d’ar bed, e suger evel tud dall d’he faltaziou, d’he c’hiziou ridicul, ha pa ves qestion da blijout da Zoue, d’ar mæstr-se qer mad, qen dign eus hon oll garantes, pa ves qestion da oboissa eb digares d’e lezennou, e caver an dra-se re galed, pe memes e clasqer rêsoniou da bellaat divarnomp ar bec’h-se, qen pouner. Mar en em chelaouit oc’h-unan pe m’ar consultit tud ar bed, arauc oboissa da Zoue evel ma zeo dleet, ne oboissot jamæs, pe n’er greot nemet gant muzul, abalamour lezen Doue a so control d’hoc’h inclinationou ha da lezennou ar bed.
N’en deo qet ar c’hic nac ar goad a renqer da gonsulti pa ves qestion a lezen Doue. An natur ne all nemet hon douguen da goueza el leziregues, hac ar bed nemet d’en em revolti.
O Mæstr souveren ! pehini ebqen oc’h eus guir da gaout eur volontes, eb n’or befemp-ni guir da c’houlen ouzoc’h rêzon eus ho polonteziou, digorit[1] va c’halon d’ho lezen.
Ho[2] comsou, ô Doue ! a so ar justiç hac al lealdet memes..
Grit dezo coueza em c’halon evel[3] ar glis.
Ho prophet, David, a lavar sclear deomp, en unan[4] eus e ganticou divin, penaus un abondanç a beoc’h a so partach ar re pere a gar ho lezen hac e observ.
Lavaret a ra deomp e ro ar furnes d’ar re simpl a galon, e cundu d’ar guir bonheur, e chasse an dristidigues eus ar galon, hac e tissip tenvaligen ar speret, e zeo consideraploc’h eguet an aour hac ar mein precius, e zeo douçoc’h eguet ar mel an douça.
O va Doue ! e presanç Mari, ho mam, me a dou observi ho courc’hemennou.
Dre bedennou ar vam dener-se eus an oll bec’herrien, ha va fedennou va-unan, en hano Jesus, pliget ganeoc’h creaat va resolution.
Me a observo ho lezen, va Doue, betec va huanad diveza, eb digares fall ebet.
Ho lezen, ô va Autrou ha va C’hrouer ! a so hac a vezo, em santimant, un heritach ar c’haëra pehini a fell din conservi gant ar brassa sourci. Anezi e ran evit jamæs ar sujet eus va oll joa.