Er hombat spirituel/Chapistre 77


CHAPISTRE XI.
Ag en ardeu a beré en um chervige en diaul eit tromblein peah hun inean, ha penaus é ellamb hum hoarantein doh-t’hai.


EN anemis-hont de salvedigueah en dut nen dès quin chonge meit a hun tennein ag er stat a humilité hac ag er simplicité a grechéneah.

Eit donnet de bèn, ean hul laca de chongeal é omb un dra benac, é omb ampert, en hun ès isprit, ean hun laca de gredein en hun ès un avantage benac ar en nessan ; er peh e rèi demb quent pêl en disprisein é sigur ma uélamp én hou un defaute benac.

Ean hum voute én hun ineanneu dré unan-benac ag er moyandeu-zé ; mæs en or dré behani é antré liès e zou en or a vanitè hac ag en istim a hanomp ni-memb.

Er moyant de hum hoarantein zou hur bout berpet recour doh en humilité santel, hemp péellat jamæs doh-t’hi ; zou hum holein a veh hac hum zisprisein èl nétra ni-memb ; mar sortiamp ag er stat-cé, impossible é demb dihuèn doh en isprit-zé a brésomption ; hac a p’en devou gouniet hun volanté dré er moyant-cé, antréein e rèi én hi guet en ol vinceu hac é commandou él un tyrant.

Nen dé quet hoah assès dihoal, ret é pedein ; rac laret é bet : Veillet ha pedet. Peah un inean zou un tresor ; nen dès meit en ihue hoarnouiès-zé, [1] capable d’er honservein.

Ne lausquamb quet hum isprit de vout tregasset ha geinet guet tra erbet ; en inean humble ha tranquil e ra peb tra guet æsemant : nen dès trezenn erbet dirac-z-hou : ean e ra er mat hac e zalh d’er gober ; mæs en inean troublet ha néhancet ne ra quet calz a vat, ean er groa a hanter, e scuéh forh æs, e souffre hemp cess, hac é boénieu ne rant profit erbet dehou.

Hanàouit e rehet er chongeu e zou ret teoh canderhel pé péellat, dré er gonfiance pé en difiance é vadeleah ha misericorde en eutru Doué : mar larant deoh cresquein perpet muioh-mui er gonfiance carantéus-zé, hui e zeli hou receu èl ré a berh Doué, um antretenein ha quemer hou plijadur én hæ ; mæs hui e zeli péellat ha sellet èl tantationeu en diaul er ré e huéhou deoh hum zifiein a é visericorde infini.

Tantour en ineanneu devot e zisco dehai er fauteu ordinær hilleih brassoh eveit m’émeint, e laca én ou chonge ne rant jamæs ou dever, ne gouessant quet erhat, é communiant hemp tuemder, é ès defauteu bras én ou fédenneu ; guet er secour en ol scrupuleu-zé ean e ra é bossible eit ou derhel perpet tromblet, geinet, dibatiant, ha gober dehai quittat ou exerciceu, èl pe vehai hemp fréh tout er peh e rant, èl pe vehent abandonnet hac ancoeheit guet Doué, ha neoah nén dès nitra faussoh eveit er chongeu-zé : en avantageu e denner ag en distractioneu hac ag er sehour interior, hac ag er fauteu e gommetter ér vuhé devot e zou hemp nombre, meit ma antandou ha ma comprenou en inean er péh e oulèn Doué guetou ér stat-zé, ma quemerou patiantæt ha ma vou fidèl én é zever ; pedèn hac action un inean hemp goust eit er peh e ra, e zou unan ag er plijadurieu e guemer en eutru Doué én é hroaidur, e larai ur sant bras (sant Gregoér) hac é spécial a pe gontinu d’ou gober guet courage, a bout é vehai yein-sclass, digas a querh, hac èl pêl doh er peh e ra, é batiantæt e bed assès eveit hou, hac e ra hilleih gùel é affær dirac Doué eveit er pedenneu e zou d’é chonge. Er mèm sant e lar penaus en dihoeldæt interior-zé é pehani en hum gav a pe bed, e zou ur splander pehani e luh é presance en eutru Doué ; ne èll donnet a hanomp nétra capaploh d’en tennein én-omb ; en er force memb de rêin demb græceu nehué.

Ne guittet quet enta jamæs en œvre mat, deusto d’en diouste hou pehai én-hou, ma ne fal quet teoh gober er peh e oulèn er goal-isprit ; ha desquet dré el lectur ag er chapistre arlerh hanan, er fréh bras e ellet tennein a hou perseverance humbl én exerciceu a zevotion, én amzer a hou prassan séhour hac a hou tihoeldæt a speret.


  1. Veillein ha pedein