Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 110

CHAPISTR DÊC HA CAND.
n’en dès chet calz a dud e gar doué, ha perac ?

I. Ni e lar de Zoué en er hâramb a greis hur halon ; mæs hà ni el lar guet gùirioné ? Hà ne zislaramb-ni dré hun œvreu er péh e zisclæriamb dré hur honzeu ?

Cârein Doué, e zou rein dehou drest quement tra zou el léh quetan én hur halon ; bout prest d’andur rah en drougueu, rah er holleu, memb er hol ag hur buhé, guéntoh eit col é hræce. Ha liès, allas ! en hum laquér én dangér ag hi hol, hag hi hol e hrér memb eid ur voguêden a inour, un distér vad, ur horvad ivage, ur bligeadur méhus, ur garanté dihuennet ; hag é larér neoah : Men Doué, m’hou câr a greis me halon.

Cârein Doué, e zou seuel a galon én tu guet-hou ha clasq é hloër ; bout anquinet doh er gùélèt é vout offancet. Hà bras-é en nombr ag er ré zou gredus hag intampius é clasq gloër en Eutru Doué ? En dud e zou nitra étal er péh m’en dé Doué, ha d’en dud-é é clasquér muihan pligein.

N’en dès meit volanté en Eutru Doué hag e zou mad, ha ne hrér nitra aveit-hou. A pe gonzér énep d’inour hou fameil, ne hellet quet cuhein hou trespet. Mæs a pe gonzér énep d’inour en Eutru Doué, énep d’er religion, n’en d’oh quet calz é poèn, ne laret guir. A pe hrér poén d’unan ag hou ç’amièd, ne hellet quet mirèt ag hum anquinein. Hui e huèl Doué offancet én hou fameil, hui er gùél offancet ér hompagnoneaheu, hui er gùél offancet a bep tu ; hag é léh bout anquinet, hui e scrign hag e hoarh ar guement-cé.

Hag ean e hrér un torfæt benac énep d’er prince, quentéh en dud é carg e hra punissein en dorfæterion. Hag ean e hrér torfæteu énep de Zoué, blasfêmeu, péhedeu énep d’er justice, énep d’en honestis, énep d’er vélean, énep d’er religion. hanni ne hra cas. O men Doué ! e laré David, hanni n’hum sàu enta guet-n-ein eit dihuen hou ç’inour hag hou cloër énep d’er ré fal.

II. Perac é hès quer bihan a garanté doh en Eutru Doué ? Rac ne gârér nameit er bed ; ne gârér nameit en treu ag er bed ; ne gâramb nameit omb hun hunan.

1° Cârein e hrér er bed, ha vennein e hrér bout câret guet-hou ; vennein e hrér gobér èl d’hou ha pligein dehou ; eun e vé a zisplige dehou hag a vout goapeit guet-hou ; ne vér quet calz é poén a zisplige de Zoué ; cârein èl-cé er bed n’en dé quet cârein Doué, mæs bout é anemis.

2° Ne gârér nameit en treu ag er bed, en danné, en inourieu, deverranceu ha folleaheu er bed. Hui e lar é câret en Eutru Doué ; laret quèntoh é ma en argand hag en eur, hou ç’inour hag hou madeu e gâret ; hui e hoès eun ag ou hol, ha nepas a gol caranté Doué. Braguerisseu ha madeu er bed, hoarieu ha compagnoneah bourrus e glasquet. Hui ou hâr ag hou ç’ol spered, a p’en dé gùir é chonget dalhmad én-hai. Hui ou hâr a greis hou calon, a pe ne zesiret nameit-hai. Hui ou hâr ag hou ç’o1 nerh, a pe ne labouret nameit aveithai. Ne gâret quet enta en Eutru Doué, hui hum sàu memb énep dehou, a pe staguet hou calon doh er péh e zihuen doh-oh a gârein.

3° Anfin ne gârér quet Doué ; rac m’hum gâramb rai ni-memb ; ne glasquamb nameit hur pligeadur hag hur houtantemant, ha nepas gloër hag inour Jesus-Chrouist.

Ne glasquér meit hum ziscoein hag hum goutantein. Er garanté rai vras doh-emb hun hunan e zou er pouison ag hur haloneu ; ni e grèd clasq Doué, a pe ne glasquamb nameit omb-ni-memb. Hun œvreu mad n’en dint mar-a-huéh nameit ur faus dianvès péhani e guh hur vanité ; haval-é guet-n-emb gobér dré garanté doh Doué, e lar el livr ag en Imitation, er péh n’en dé liès nameit én hur volanté prop.

Hum ancoéhamb ni-memb, hum zisprisamb ni-memb, hum gassamb ni-memb, ha ni e gârou en Eutru Doué. Petra e zou é gùirioné én-amb-ni hag e vérit bout câret ? Péherion disprisabl, carguet a visér, couciet dré bep sort lousteri hag infamité, hà ni e vérit quement-cé a istim ? Disquamb hum ancoéhat hag hum gassat ér bed-men, eit méritein bout eurus guet Doué én éternité. Trok eurus, hum gùittat ni-memb eit cavouèt hun Doué !

Ne gâramb er péh e zou ér bed nameit revé Doué ; cârein a dural en treu crouéet, e zou gobér offance de Zoué. Oh ! pegours é santehemb-ni péh quen eurus vér é cârein Doué, arlerh hur bout gouyet, ar hur houst, é péh disprisance é couéhér dré rai a garanté doh en treu ag en doar ? Caranté er bed, caranté trompus, péhani e zal er spered, e loui er galon, e gouci en inean hag e gol mab-dén ! Brasset-é hur maleur-ni ma ne gâramb en Eutru Doué ! Allas ! e rescondas en diaul d’en hani er honjuré un dé, me zou er maleurus-cé péhani n’en devou jamæs er bonheur de gârein Doué.

résolutioneu.

1° Me ven cârein Doué a hinihue. — 2° Me larou dehou liès, men Doué, m’hou câr a greis me halon. — 3° Me ziscoei dehou me haranté, dré er sourci e guemérein de zihuen é hloër hag é inour, ha de virèt a guement ma hellein ne vou offancet. — Men Doué, ne mès chet hou câret calz beta bermen ; mæs chetu hag e zou groeit, me ra d’oh me halon aveit mad, n’hi lamein mui a dré hou teourn.