Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 111

◄   N’en dès chet calz a dud e gâr Doué, hà perac ? Péh quer pourfitabl-é clasq en Eutru Doué ha gobér rah hun œvreu aveit pligein de dehou. Red-é bout coutant a volanté Doué.   ►
CHAPISTR UINÊC HA CAND.
péh quer pourfitabl-é clasq en eutru doué ha gobér rah hun œvreu aveit pligein dehou.

Ne vern petra e hret, e lar sant Paul, groeit-ean eit gloër en Eutru Doué. En hani ne hra quet èl-cé ne gav quet a goutantemant én é vuhé ; ean hi zremein hemb mérit hag hi achihue liès ér glahar.

I. Ol el lusqueu hag en desirieu ag hur halon e zeli hun doug trema Doué, rac n’en dès nameit Doué hag e hel hi houtantein. Clasquet Doué é peb-tra, ha hui e gavou er peah hag er repos. Sant Augustin en doé-ean santet ar é goust hag e laré guet ræson : hur halon e vou perpet diæz, ô men Doué ! beta que ne reposou én-oh.

N’hou péet chonge nameit a bligein de Zoué én hou ç’ol œvreu ; ne gâret en treu ag en doar, nameit a guement m’hou tougant de Zoué, ha m’hou secourant d’er chervigein. Un dé tremeinet èl-cé e hra mui a gonsolation, eit blaïeu abéh é ridêc arlerh inourieu ha pligeadurieu en doar.

N’en dé ur folleah clasq ér mæz a han-oh er péh n’en dé quet ? Mar faut, eid hou coutantein, un dra-benac pinhuik ha bourrus, hui er havou é Doué, én dôn ag hou calon, ha nepas é léh aral. Ne gonzet quet mui d’ein a bligeadurieu nac a vadeu en doar, e laré sant Augustin : en ol pligeadur ha danné e gavan ér mæz a men Doué, n’en dé meit misér ha peuranté.

Comprenet ur huéh eit mad er vanité ag er pligeadurieu péré e glasquet én treu crouéet, ér gourmandis, ér baillardiah, ér vangeance, ér garanté doh er madeu ag er bed. N’en dint, e lar sant Augustin, nameit pligeadurieu faus, pligeadurieu bèr, pligeadurieu péré e ra liès er marhue d’en inean. Pligeadurieu faus, ne hoès chet cavet er houtantemant e glasquoh ; pligeadurieu bèr, n’ou dès padet meit ur momand ; pligeadurieu marhue, a p’en dint bet caus t’oh de gol hou ç’inean ha de gol hou Toué. Pligeadurieu èl-cé, allas ! hàg ind e hel hou rantein eurus ?

II. Ne hellér enta bout coutant nameit a pe hrér é œvreu aveit pligein de Zoué ; hennéh-é ehué er moyand d’er houtantein ha de zastum paud a vériteu aveid en nean. Oh ! nac a drezolieu én hou ç’œvreu hag én hou poénieu, a p’ou groet aveit pligein de Zoué ! N’en dès chet unan hemb quin, mar d’oh ér stad a hræce Doué, ha ne vérit d’oh ur hrescance a hloër aveid en éternité. Peh quer cablus oh-hui enta, ha petra ne gollet quet-hui, a pe lausquet a costé ur pratiq quer santel ; a p’en dé gùir é collet er mérit ag hou labourieu, mérit préciussoh eid en ol madeu ag en doar ? Hui e zeliehé ouilein er hol a guement-cé, mui eid er hol ag hou ç’inour hag a hou madeu.

N’ancoéhet jamæs penaus ol en amzér péhani n’en dé quet impléet aveid en Eutru Doué, e zou un amzér a béhani en Eutru Doué ne zalhou cont d’oh nameit aveid hou punissein. Nac é labourehoh beta huisein er goaid, nac é hrehoh quement a œvreu mad, nac é andurehoh drougueu èl er bénitandèd hag er vartirèd, ma n’en dé quet aveit Doué-é, ol quement-cé e zou hemb mérit aveid en nean. Ne vern péh quer santel, péh quer caër-é hou ç’œvreu dirac en dud, ma n’en dint groeit eit pligein de Zoué, ne virent quet ne vehet dirac é zeulegad ur servitour a nitra, ur péhour vil ha disprisabl péhani ne vérit nameit en ihuern.

III. Nitra n’hou consolou én ser ag er marhue nameit er péh hou pou groeit aveit Doué. Hou clahar hag en anquin péhani e drézou hou calon, e vou hou pout ancoéheit Doué, hou pout hum sourciet a dreu a nitra épad hou puhé. Inourieu, deverranceu, danné, compagnoneaheu, ol en dra-zé ne vou quet mui tra erbet aveid oh ; ne chommou guet-n-oh nameit ur glahar anquinus hou pout hum daulet rai dehai. Hui e hanàuou nezé en e hoès hum drompet, ha n’en dès nameit trompereah ér bed-men.

Hou péet chonge a stad trist un dén pinhuik, péhani e laré é verhuel er honzeu anquinus-men d’é vugalé : ne hellet-hui me zennein ag er stad trist é péhani e on ? Ind e rescondas dehou, en dar én ou deulegad, ne hellehent quet, rac énep d’er marhue n’en dès chet a remèd. Ah ! e grias-can nezé, brasset é folleah

ne mès-mé enta gouniet quement a zanné, anduret quement a boén, nameit aveid hum huélèt bermen hemb secour ! Guet me ol madeu ne hellan quet en devout un ær hemb quin eit laquat reihtæt ém housciance. Ne mès mui hanni ér bed hag hum sourcl a han-an. Oh ! péguement é vezé bet gùel d’ein tremein m’amzér é chervige Doué, ha lacat men danné de secour er beurerion péré e vezé bet bermen m’avocadèd dirac Doué ! Oh ! pe hellehen hoah en dout ur blai benac !

Ur gùir glahar e hel hoah lacat er péhour-cé de vout ami de Zoué quênt merhuel ; mæs gùir-é perpet é ma un dra forh anquinus merhuel hemb en devout hanàuet na cherviget en Eutru Doué.

Arlerh en dra-zé, ma ne glasquet en Eutru Doué én hou ç’œvreu, én hou chongeu, petra e glasquet-hui, ha petra e gavet-hui ? nameit diæzemant ha poénieu a spered. Mar clasquet perpet Jesus, hui er havou. Mar hum glasquet hui-memb, hui hum gavou ehué ; mæs, allas ! aveid hou maleur.

résolutioneu.

1° Me glasquou Doué é peb-tra. — 2° Me offrou dehou ol er péh e hrein hag e andurein. — 3° Me bêllei doh ol er péh e hellehé displige dehou hag en offancein. — O men Doué ! ne vennan mui bihuein nameit aveid oh.