| ◄ Punition er péhèd. | Er gueu e hra mab-dén doh-t-hou é hunan dré er péhèd marhuel. | Col e hrér en inean dré er péhèd marhuel. ► |
Quement hanni e hra er péhèd marhuel e zou un dal. Ne gompren quet nag er péh e hra nag er péh e gol.
Ean e gol græce Doué, e gol é inean, e gol é Zoué ean-memb.
1° É col græce Doué, ean e gol un donæzon mil gùéh préciussoh eid en ol trezolieu ag en doar. Guet græce Doué, en dén peuran e zou eurus, hag hemb d’hi en dén pinhuiquan e zou miserabl, rac græce Doué e laca mab-dén de vout é ami, hag e hra dehou méritein en nean ; mab-dén a p’en dès collet er græce er santefi, e zou enta anemis de Zoué ha forbannet ag é ranteleah. Bout anemis de Zoué ! Er chonge-cé e hra hirrissein. Oh ! mar dougèr col græce vad ur roué ag en doar, penaus é hellér bout tranquil é vihuein é malgræce un Doué ?
2° N’en dé quet erhoalh ma collér græce Doué dré er péhèd marhuel, col e hrér hoah er mériteu gouniet dré en œvreu mad a ziaguênt. Col e hrér nombr a vlaïeu a gombat hag a victoërieu, ér batiantæt hag ér vertuyeu aral, en doé coustet t’oh poéniou ha gouniet t’oh un trezol a vériteu eid en nean. Ya, mar d’oh maleurus erhoalh eit couéh én ur péhèd marhuel, ol er poénieu hag er mériteu-cé e zou collet, ur hol bras aveit péhani é teliet hou pout muyoh a anquin eit pe gollehoh en ol ranteleaheu ag er bed. Hui e ouil a pe hoès collet un nebedig argand péhani n’en dé calz a dra, e lar Sant Augustin, ouilet quêntoh a pe hoès collet er mérit ag hou ç’œvreu mad, rac doh ou hol, hui e gol tout.
3° A pe gollér græce Doué, ne gollér quet hemb quin er mérit ag en œvreu mad a ziaguênt, mæs open ne vér quet mui ér stad d’hobér œvr méritabl erbet. Er péh e gonsol un inean fidel ér stad a hræce Doué e zou rac hé ol œvreu a p’ou offr de Zoué, e zou aveit-hi un trezol a vérit. Mæs nag é hrehoh-hui œvreu mad en ol sænt, mar dint groeit ér stad a béhèd marhuel, é mant collet aveid en nean.
Ne gredet quet eit quement-cé ne tal nitra gobér œvreu mad ér stad maleurus-cé ; pêl doh inou, hui e zeli gobér œvreu mad ha gobér er muihan ma hellehet ; rac, deustou m’en dé en œvreu-cé groeit ér stad a behèd marhuel hemb mérit eid en nean, avantajus ind ha memb requis eid hou laquat de changein a vuhé ha d’hum gonvertissein. Red-é d’oh ou gobér eit donnèt hoah é græce Doué, ha goudé hou pout-hi cavet ha receuet, hui e vou ér stad de zastum un trezol avérit eid en nean.
Me sellou enta erhat ér péhèd marhuel er gueu bras en dês groeit doh-ein. Ean eu dès lamet guet-n-ein er græce péhani em ranté ami de Zoué, dismantet er mériteu em boé gouniet eid en nean, me laqueit ér stad trist é péhani n’hellen gobér nitra mad eid ur recompance én nean. Men Doué, péh quer peur ha quen distér on-mé dirac oh ! Ah ! golhet-mé é goaid me Salvér, groeit ma cavein er mériteu e mès collet ha ma tastumein ré nehué.