Hui e hoès, ô men Doué



ER GARANTÉ.
Ton : Cheleuet ur Person.

Hui e hoès, ô men Doué, a nitra me zennet,
Dré vadeleah hemb quin hui e hoès me hrouéet ;
Pihue enta e gârein, de bihue é hrein inour,
Doh pihue é sentein-me nameit doh me hrouéour ?

Hui e hoès, ô men Doué, m’en groeit doh hou limaj,
Mar hou câran erhat, hui e vou me fartaj ;
A p’en d’on hou croaidur hag héritour d’hou cloër,
Me zeli hou cârein, ô Tad mat ha tinér !


Hemb oh n’hellan bihuein en distérran amzér ;
Hemb oh en hum gollein ag er hetan dangér ;
Hui em goarn, em honserv, jamæs n’em dilausquet,
Ha mé croaidur ingrat, mé n’hou cârehen quet !

Avel ma chonge ur vam bamdé én hé hroaidur,
Èl-cé é ret ehué bamdé d’ein mâgadur ;
Ha n’hou cârehen quet, ô Tad mat ha tinér !
Em mâg guet larganté é creis men diovér !

Dré béhèd maleurus Adam, hun tad quetan,
A pe oemb ol cablus hag idan perh Satan,
Hui e hoès reit hou Mab aveid hun délivrein,
N’en dé azé erhoah eit gobér hou cârein.

Hou Mab en dès eid on souffret er marw crihan,
Ha scùillet ag é hoaid en dapen dehuéhan ;
Ha mé, péhour digas, mé ne gârehen quet
Un Doué quer mat en dès er hetan me hâret !

Bamdé guet madeleah é ret a lein en nean
Ol er péh zou requis d’em horv ha d’em inean,
Ha ne gârehen quet un Doué largantéus,
E scùil ar-n-an bamdé madeu quer précius !

Laret e mès men guir ha doh t-hou é talhein,
Quêntoh merhuel mil gùéh eit chom hemb hou cârein :
M’hon cârou ar en doar, ô Doué a garanté,
Ha m’hou cârou én nean eid en éternité !

J. G.