Armorica, 1935  (p. 156-157)



HUN AR BARZ
————


Tost d’ar môr don, e-kreiz peuc’h santel ar vered,
E goueled Breiz-Izel, e vro muia karet,
Ar barz zo douaret ;

Bizied e zaou zorn skoulmet war e varlenn,
O starda nerzus c’hoaz kerden aour e delenn
Tavet da virviken.

E zaoulagad gantañ digor frank divalvenn,
E skouarn o selaou petra gan ar wagenn
D’an avel a dremen ;

O selaou ma tigoue d’an aezennig klouar
Digas beteg e ve trouzou pell an douar,
Levenez pe glac’har.

Hag e trid e galon o klevet e sav c’hoaz
Dreist holl moueziou e vro, dreist holl groz ar
Brezoneg sord biskoaz.

Eus Kerne da Leon, eus Gwened da Dregor,
Soniou telenn a nij war gein an avel vôr
Bete broiou Tremôr.


Hag, o welet erru pez an oa diouganet :
Unvaniez, emgleo ’ tre an holl Vrezoned
Bet keit all daou-rannet ;

Ar barz, skuizet e benn gant hunvreou ar be,
E galon sederaet, e spered distlabe,
A vorgousk adarre.


————