Léh a surté d’en innoçanç



EN INEAN
pêl doh compagnoneah en dud, hum sau trema doué.
Ton : Nos 78, 106, 107.

Léh a surté d’en innoçanç,
Mæzeu caër, parqueu, pradeu flour,
Mêlamb madeleah ha puissanç
Hun Doué, hor mæstr hag hur hrouéour.

Ean e hra d’er hiaut-men sehuel
Hag ou goarnis guet mil boquet :
Pihue-é el lihuour hag e hel
Gobér un dablen quer parfæt ?

Amen tranquil a gouscianç,
Én un deserh groeit eit pligein,
Me chervij men Doué hemb néhanç,
Ne chongean meit ag er hârein.

Doh troéd ur huéen youanq ha fresq,
Me scrihuas déh : me gâr men Doué ;
Bamdé en huéen-cé e gresq,
Me haranté e gresq ehué.

En hiaul e ra d’emb ol splandèr
Ha tuêmdér d’en éd de gresquein ;
Doué e ra d’em sperèd sclærdér,
D’em halon tuêmdér d’er hârein.

D’en nehué-han, guet pligeadur,
Me huél guet er glouéh ag en nean
É tigueor ros ha gùen ha pur,
Revou gùen ha pur me inean !

Einedigueu, mêlet puissanç
Hur Hrouéour én hou mélodi :

M’hou cheleu perpet hemb dougeanç ;
N’en dès chet droug én hou can hui.

Er gùérén a p’ou zracassér
E biq ha memb e lausq ou flêm ;
Faus joéieu a p’hou quemérér
Ne lausquet meit rebreicheu luêm.

Riolennig, bamdé te gresq,
Én ur ridêc guet men dareu ;
Allas ! ha gamdroïeu em desq
D’em bout quæ a me fal droïeu.

R. Pourchasse.