Levr trede - Chap. III.
Victor Guilmer, 1836 (p. 249-252)
Peguen bras e tleas beza souffrançou mam un Doue en em c’hreat den, pa er guelas deut da veza an den a boan, guerzet da buissançou an denvaligen, trainet dirac an tribunaliou, qemeret evit un trompler, scoet ha goal drêtet gant soudardet insolant !
Peguement ne souffras qet Mari pa velas Jesus scourgezet gant ar vrassa crueldet, curunet a spern, consideret evel coupaploc’h eguet ar muntrer Barrabas, condaonet da vervel, sammet eus a instrument e varo, accablet dindan boues e groas !
Peguement ne souffras qet Mari pa glevas an tauliou morzol pere a anfonce an tachou e treid hac e daouarn ar mab qer-se ; pa velas sevel anezan er groas staguet var ar groas-se etre daou scelerat, insultet gant e adversourien joayus eus e varо, ha pere n’ho devoa da brezanti dezan nemet guin mesqet a vestl evit diminui e sec’het.
Er fin, pa er guelas o renta var ar groas e huanad diveza ha pa voue test eus an taul lanç gant pehini eur soudard a zigoras e gostes evit en em assuri eus e varo !
Er souffrançou cruel-se, Mari a zisques ar vrassa patiantet. Ne glêvchot qet an disterra clem o sortial eus he guinou.
Imita a rea var ar C’halvar, hor Salver e ty Gaïphas. Eno Jesus ne lavaras guer, rac inutil e vize bet dezan en em zifen.
O patiantet admirabl eus ar mab hac eus ar varo ! O ene affliget ! chetu eno ho squër en hoc’h affliction, en ho poan.
Mar deo necesser parlant, parlantit, mæs gant douçder ha gant eur speret a beoc’h. Ma n’ho chelaouer qet, souffrit eb lavaret netra ha ne opposit nemet patiantet d’an injustiç.
Mæs pe seurt patiantet a dleit da gaout ? Eur batiantet christen, frouez eus eur speret a religion, ha non pas eur batiantet tout-a-fæt humen, evel ma zeo inspiret avechou gant ar finessa pe an temperamant.
An nep en em humili dindan dorn Doue, pere a ador e justiç pe e misericord en tauliou a recevont, ar re a ra eus a batiantet Jesus ha Mari ar squer eus ho-hini, ar re-se a souffr e guir gristenien, hac evel-se eo e tleit souffr.
Douguen ho croasiou gant impatiantet, a so ho renta pounnerroc’h, a so ajouti eur pec’het d’ar boan.
Hent ar groas eo hent ar barados. An oll sænt a basse dreizan. An oll[1] dud just var an douar a basse dre an hent-se : cals ho deus a dribulationou, abalamour Doue a brepar d’ho phatiantet eur gurunen gaër.
Ah ! malheur d’ar gristenien-se pere a laca da servichout d’ho c’holl ar pes a dlie beza evit ho silvidigues !
Henvel, en dra-se, oc’h ar c’hriminel, al laër cleis pehini a varvas e costes hor Salver var ar C’halvar, o vlasphemi var e groas, ha pehini, eus ar C’halvar memes, a zisqennas en ifern…
Ma n’en em revoltomp qet, en hor poaniou, oc’h Doue, gouscoude e vurmuromp eus ar c’hroaziou a zigass deomp. Ha neuse e veritomp e lamfe Doue diganeomp, evit hor punissa, ar voyen-se a zilvidigues.
Alies, da viana, ec’h importunomp Doue evit beza delivret eus hor c’hroasiou, ha ne ouzomp petra a c’houlennomp. Ar c’hroaziou-se a so evidomp eur sourcen abondant a veritou.
E pelec’h e veljot mui a froues a santeles, excellantoc’h vertuziou, eguet e squeud ar groas ha var ar C’halvar ?
Ar batiantet a ra deomp destum mui a veritou e nebeut deveziou, eguet na zestumimp e meur a vloaves ; en eur vues consacret d’an exerciçou eus a un devotion pehini n’en deo controliet gant netra.
Pet guec’h e c’herru gant ar vanite hac ar garantes evidomp hon-unan, antren en actionou a zevotion, er gonfession, er gommunion ? Mæs, en eur vues leun a chragrin, a affliction, e zeus sulvui a verit, ma souffrer peb tra evit Doue, ha n’en em glasqer qet an-unan.
Na zesiromp qet ive eur groas qentoc’h eguet eben. Na leveromp qet : Guelloc’h e ve ganen houma, pe hounnont ; me he supportfe gant muioc’h a batiantet.
Ene christen, pep croas-all eguet an hini a zouguit, ne ve qet an hini a gonven deoc’h. Doue a voar guëlloc’h eguedoc’h petra a so red deoc’h.
Ma vige deoc’hui choas ho croaziou, en em dromplfac’h e qever ar choas.
Ar c’hroaziou pere a ro Doue deomp da zouguen, a so musulet dioc’h on ezomou, d’hon ners, d’an dessinou en deus varnomp.
- ↑ Ps. 33. 20.