Levr trede - Chap. XII.
Victor Guilmer, 1836 (p. 280-282)
Goude ma ho poue, ô va Salver ! quitteat an douar, ar songesonou eus ho mam santel, he daoulagad, he affectionou, he huanadou a save oll varzu an êe.
Avi e devoa oc’h ar Sænt hac an Æles, pere a jouisse eus a bresanç he muia-caret, hac e supplie anezo da lavaret deoc’h, e languisse he ene da veza pell diouzoc’h.
Petra a alle ar bed da bresanti dezi a guement a alge plijout dezi ? Pa na garer nemet Jesus, ne fell deomp nemet Jesus.
An hini a ra var an douar e densor eus ho craç hac eus ho mignoniach, n’en deus a vir chagrin nemet da veza privet c’hoas eus ho presanç.
O c’hortos ar maro, pehini ebqen a ell lacaat fin d’am stad languissant, me a gasso bepret, ô va Jesus ! varzu ennoc’h, huanadou eur galon pehini ho tesir, ho calv hac ho cavo bepret re zivesad.
Piou[1] a roï din-me diouasqel evel d’ar pigeon ? Nijal a rafen ha monet da guemeret va repos en ho qichen.
Ar bonbeur-se ha ne vezo-en qet pell amser oc’h erruout ?
Pried va ene hac en a vezo pell o lavaret : Chetu[2] me erru da lacât fin d’ho miser ?
Ah ! an ene[3] fidel a lavar : Deuit, va Jesus. He hirvoud hac he huanadou a lavar bepret : Evel-se bezet great. Deuit, Autrou Jesus.
Va[4] c’halon a barlant ouzoc’h ; va daoulagad ho clasq ; huanadi a ran dre an desir d’ho cuëlet.
Santout a ran e zoun great evit un dra benac a vras ; rampat a ran, gouscoude, er vues-ma.
O Jesus ! great e zoun evidoc’h hac evit ho possedi eternellamant. O Jesus ! pinvidigues infinit, pep tra a vanq e lec’h ma vanqit.
Sclerigen eternel, tout a zeblant tenvaligen elec’h ma ne maoc’h qet.
Ha p’am befe qement so a vadou crouet, ne finisfen qet da vеza paour ha miserabl, ma ne alfen lavaret : Jesus a so tout evidon.
Jesus a so tout evidon ! Coms pehini a lavar hac a gompren tout ; coms pehini n’en deo comprenet mad nemet gant an hini pehini a gar Jesus dreist pep tra.
Pell eta, ô Jesus ! pell dioc’h va c’halon pep carantes-all nemet an hini a ves produet dre ho craç.,
Graç eus va Jesus, tomit bepret va c’halon dre ar flam pur eus ho carantes.
O flam divin ! consumit va ene ! Ma ne allan ho quelet souden, ô va Salver ! me en em zizommajo, da viana, oc’h ho caret.
Va c’harantes, pehini a ro din esperanç d’ho contempli ha d’ho possedi un deis, a vezo va c’honsolation qeit ha ma chomin er vrо estranjour-ma, dispartiet diouzoc’h…