Levr trede - Chap. XIX.
Victor Guilmer, 1836 (p. 305-310)
Mervel a rejoc’h eta, ô Guerc’hes mam ! mervel a rejoc’h dre un effet eus ho carentes evit Doue.
Ar garantes divin a gonsumas erfin, dre vrassoc’h flammou, ar victim en em brepare aboue qeit all a amser.
Un ene qer leal ha qer generus evit Doue, qer soumettet d’e volontes, qer fidel, qer santel, ne alle beza separet nemet evel-se dioc’h ar c’horf.
Pell dioc’h beza surprenet d’ho cuëlet о vervel dre garantes, e zon estonet n’en defe qet qentoc’h echuet ho pues an transport ardant ha continuel eus ho carantes evit Doue.
Sortiet pur ha didaich ha dre daouarn ho crouer, qerqent ha ma en anaveschoc’h, e choaschoc’h e garantes evit fin uniq eus oc’h oll œvrou, hac ho calon ne vevas ha n’en em vagas jamæs nemet gant ar flammou a bere e zoa devet.
Epad oc’h oll bues, songesonou, santimanchou, comsou, œuvrou, doujanç, esperanç, joa, tristidigucs ; peb tra ennoc’h en em rapporte d’ar garantes a Zoue.
Sulvui e c’hanavescr grandeuriou Doue, e berfectionou infinit, sulvui er c’haver dign da veza caret ha sulvui er c’harer.
Mæs piou en anavesas guelloc’h eguet oc’hui ?
Calonou ar Sænt, leun oc’h bet a garantes Doue ! mæs calon Mari en deus bet al leunder memes eus ar garantes.
Seraphinet, caret a reac’h cals an Autrou-Doue, mæs ho carantes, dirac carantes Mari, ne voa nemet un elfen dirac eur forn goret.
O mam[1] eus ar garantes gaer ! ret e ve beza caret, ha caret evel oc’h eus great, evit gallout lavaret hac e explica peguement e cariac’h.
C’hui a varv dre garantes, ha ni ne vevomp qet dre garantes ! Ha ne labouromp qet da brocuri deomp ar bonheur da vervel, da viana, er garantes !
A betra en em occupit, va mab, er bed-ma, ma n’en deo qet eus an dra ebqen evit pehini e maoc’h var an douar ? Doue en deus ho crouet evit e garet.
O follentes vras eus an dud ! Guerzet a reont ho c’halon da bep carentes nemet d’an hini pehini ebqen a ell ober ho bonheur temporel hac eternel.
Pellaït diouzoc’h, va mab, al lachete malheürus-se pehini oc’h arret en henchou eus a garantes Doue. Aveac’h oc’h eus great eur gammet benac enno.
Aon oc’h eus rac ar c’hontraign varnoc’h oc’h-unan. Ne garer qet ar pes a goust роan.
Lec’h a so da gredi n’en deo qet guir garantes, carantes an hiit n’en em zesques nemet pa na ves netra da souffr evit an dra pe an den a gar.
Carit, dreist pep tra, carit gant couraich, prest da goll an oll vadou qentoc’h eguet oll graç Doue, prest da anduri pep poan, qentoc’h eguet commetti an disterra pec’het.
Ma ve eur veich chalmet ho polontes dre garantes Doue, netra ne seblantfe impossubl deoc’h. Ar garantes[2] a so cre evel ar tan. Ne anaves qet a zifficulte.
Viçoüu oc’h eus da gourrija, sqianchou da regli ha da gommandi.
Carit Doue, hac e garantes a rayo an dra-se hac e ber amser.
Ne garit nemet ar pes a gar Doue. Pa garit un dra benac-all gant Doue, carit an dra-se pe an den-se evel ma fell dezan er c’harfac’h.
Doue ebqen a dle plijout deoc’h e qement tra a blich deoc’h.
Ar guir garantes a so en un indifferanç рarfæt evit ar pes n’en deo qet Doue. Ne glasq nemet Doue ha ne fell dezi nemet Doue, e pep tra.
C’hui a vezo eürus, va mab, dindan lesen ar garantes-se.
Sulvui e vefot er garantes, sulvui e carfot beva er garantes.
Guir eo ho pezo da souffr e chadennou ar garantes, mæs gouscoude ne garfac’h qet chom eb beza commandet dreizi.
Ra vezo ar garantes-se ho tensor. Mæs er vrassa dienes eus a vadou ar vues-ma, e vellot e talc’h lec’h eus an oll vadou.
En heur ar maro e santer peguement e zoar eürus da veza heuliet impressionou carantes Doue.
Ar maro, an amser-se a droublien hac a encres evit ar gommun eus an dud, a so, evit ar c’hristen leun a garantes Doue, amser ar c’honsolationou hac an douça peoc’h.
En em roit eta da garantes Doue. Ra viot cunduet dre ar garantes-se.
En em bligit er garantes a Zoue evel ar pesq en dour. Ra vezo bues oc’h ene.
Grit peb tra dre garantes evit Doue.
Santout a ran о c’henel ennon, ô Guerc’hes sacr ! ous ho chelaou, un desir ardant da non pas caout hivisiqen, qen mæstr nemet carantes Doue.
Ah ! pa zeo guir e c’hall va c’halon c’hoas contanti va Doue, pa n’en deus memes nemet va c’halon capabl d’e gontanti, va c’halon n’en deo mui din, n’en deo mui d’ar grouadurien ; me er ro da Zoue, me er c’honsacr tout d’am C’hrouer.
An desir-se a so un effet eus e c’hraç pehini oc’h eus obtenet din ; car ebtan, eb e sicour, ne allan qet er c’haret.
Hac eb ar memes sicour, ne allan qet er c’haret e guis ma zeo dleet ne allan qet perseveri er garantes-se.
Ah ! pedit bepret evit ma chomo continuelamant ar garantes-se em c’halon.
Crena a ran gouscoude, abalamour ma c’hanavezan va nebeut a fermete. Mæs c’hui pehini a voar peguer variant e zon, ha pehini ganeoc’h beza, dre ho protection, va arp ha va souten.
Ya, disparissit, traou disprijabl ha perissabl eus ar bed-ma, c’hui a so maro va ene.
Va c’halon erfin a fell dezan beva, ha beva eo, ô va Doue ! beva eb ho carantes ?
Traou crouet, en em glemit, mar carit, abalamour ma oc’h abandonan. Adieu deoc’h ; dindan apparanç a servichou mad, oc’h eus lamet diganen va guir vonheur.
Me am bezo evidoc’h qement a zisprijanç qen na glascot mui troubli na controlia va c’harantes evit Doue.
Guerc’hes, squer parfæt a garantes Doue, va c’halon a za eta da veza evel eur barados, e pehini, oc’h imita ar vues oc’h eus cunduet vаr an douar hac an hini a gunduit gant ar Sænt, me garo ebqen va Doue gant an esperanç just da vervel en e garantes, ha d’e garet hed an eternite.