DESIR AG EN NEAN.
Ton : N° 159.

O ty men Doué, palæs lan a splandér,
O baraouis, ô quér a lehuiné !
Pegours en ær ?
Pegours en dé ?
Ma vein én-oh, faç-oh-faç guet men Doué,
Hag é tanhouat azé ol é zoustér !


En hou palæs n’en dès nitra d’andur.
Ha ne gavér guet-n-oh-hui, ô men Doué !
Nameit joé pur
Ha lehuiné,
Ha hui hum blij neoah guet larganté,
É cresquein hoah bamdé ou fligeadur.

Hoah ar en hent, é creis ur vro barbar,
Pêl doh men Doué, ne hran meit huannadein,
Nameit scùil dar,
Nameit creinein ;
Eun bras e mès, allas ! a hum zannein,
Ha ne gavan meit misér ar en doar.

Cannet, e lar en anemis cruel,
Séhet hou tar, arsàuet a ouilein ;
Mæs, Doué santel,
Penaus cannein ?
Quer pêl doh-oh, penaus bout hemb creinein ?
Penaus cârein ur vuhé criminel ?

Palæs men Doué, tabernacl adorabl,
Mar ancoéhan jamæs hou pràuité,
Bréh miserabl,
Doh me hosté
Chomet séhet hemb boulgeal noz ha dé ;
Stag doh me stang, ô tead abominabl !

O me inean, ne gollamb quet couraj,
Er palæs-cé hag ol é lehuiné
Vou hur partaj
Eit mad un dé :
Brér de Jesus, me zou croaidur de Zoué,
É dy enta e vou me héritaj.

J. G.