Quenta quevren - An eil Chabistr
Youen-Yan-Lois Derrien, 1779-1792 (?) (p. 6-10)
R re a zigourage gueichall an Israëlitet da vont d’an Douar a bromission, a lavare dezo penaus ez oa ur vro, hac a zevore an habitantet anezi, da lavaret ê penaus an ear a yoa eno quer malin, na allet quet beva pell ebars, hac oa quer bras ha quer cruel, emezo, tud ar vro-se, ma tebrent an dud all ec’his guesclevet. Chetu ase, Philotee, pe e fæçon e teu ar bet da zecria muya ma c’hell an devotion santel, o represanti an dud devot gant ur visaich tear, trist ha chagrin, hac o lavaret e vez caus an devotion da gaout un humor chagrinus ha cassaüs. Mæs evel ma c’hassure an daou zen santel Caleb ha Josuë penaus an douar a bromission a yoa ur vro gaër hac ur vro excellant, hac e vise agreabl ar jouissanç anezi ; de memes e teu ar
Speret-Santel dre c’henou an oll Sænt, hac hor Salver e-unan dre e c’henou propr d’hon assuri penaus ar vuez devot a so ur vuez douç, ur vuez eürus, hac agreabl meurbet.
Tud ar bed a vel ar re zevot o yun, o pidi Doue, o soufr an injuriou gant patiantet, o renta servich d’ar re glàn, o rei an alusen d’ar beoryen, o veilla, o vouga o c’holer hac o trec’hi o goual inclinationou, oc’h en em briva eus a bligeadurez o c’horf, hac oc’h ober cals a draou all evel-se, pere naturelamant a so rust ha poanius bras : hoguen tud ar bed ne velont quet an devotion interieur ha cordial, pehini a rent agreabl, douç hac eas an oll actionou-se. Considerit ar guenan var an thin, ne guefont el lousaouen-se nemet ur suc c’huero, mæs en dra vezont oc’h e suna er chenchont e mel, dre ma zeo o natural quemen-se. O den ar bet guir eo e guef an eneou devot cals a c’huevrder hac a ziesamant en o exerciçou a binigen hac a vortification ; mæs en dra vezont oc’h o ober e teuont da chench ar c’huevrder-se en un douçder agreabl.
An tan, ar flamou, ar rodou hac ar c’hlezeyer a seblante d’ar Verzeryen ec’his boquejou, hac ec’his ur c’huez an excellanta, o veza ma zoant devot. Marg’ell an devotion renta erc’hisse douç hac agreabl an tourmanchou cruela hac ar maro memes, petra na rayo-hi e quêver an exerciçou all hac an actionou vertuzus ? Ar sucr a zeu da zouçaat ar frouez pere ne dint quet meur, ha da vellaat ar re so drouc-vlaset evito da veza meur. An devotion eo ivez ar sucr spirituel pehini a zeu da zouçaat ar mortificationou, hac a vir na noas ar gonsolationou. Lamet a ra ar chagrin eus a speret ar beorien, hac ar sourciou direglet eus a speret ar binvidien ; miret a ra ouz nep so en adversite, na zeu d’en em desoli, hac ouz nep so e prosperite na zeu d’en em ourgouilli ; ampeich a ra un den, na guemer tristidiguez pa vez en e bart e-unan, ha na guemer re a laouenidiguez pa vez assambles gant re all ; servichout a ra da dan er gouàn ha da c’hliz en hàn ; gouzout a ra cundui larguentez hac anduri paourentez ; quercouls e rent profitabl an enor evel an disprigeanç ; receo a ra gant ur memes disposition ar bligeadur hac ar boan, hac e carg hon Ene eus a un douçder hac eus ur joa pehini so admirabl.
Contemplit squeul Jacob, honnez a so ur guir imaich eus ar vuez devot : an daou bost eus ar squeul-se a represant a ur c’hostez an oræson pehini a c’houlen caout ar garantez a Zoue, hac a ur c’hostez all ar Sacramanchou pere a ra caout ar garantez-se : bizier ar squeul ne dint quen tra nemet ar pasigner eus ar garantez-mâ, evit monet dreizo eus a vertuz e vertuz, pe o tisquen dre an action da sicour an Nessa ha d’e fupporti en e zefautou, pe o pignat dre ar gontemplation d’en em unissa gant Doue. Considerit bremâ, me ho ped, ar re so er squeul-se, elez int pere o deveus corfou humen, hac a represant manific an dud devot, pere o deveus ur speret angelic. Yaouanc e tisquezont beza palamour d’ar vigueur ha d’an agilite eus an devotion pehini a so enno. Diouasquell o deveus da nigeal ha d’en em c’horren etrese Doue dre an Oræson santel, hoguen treid o deveus ive da vale gant an dud, evit beva e peoc’h hac en union gant an oll : o bifaich a fo caër ha laouen dre ma recevont gant douçder ha gant joa quement a erru ganto er bet-mâ : o divesquer, o divrec’h hac o fen a so en noaz, evit rei da entent penaus ho deveus quen motif na quen dessein en ho songesonou, en o affectionou hac en o actionou, nemet da bligeout da Zoue : ar rest eus o c’horf a so guisquet gant ur saë pehini a so caër ha liger, evir disques penaus, peguemenr bennaac ma en em servichont eus ar bed hac eus a draou ar bed, n’er greont nemet ligeramant en ur dremen, o quemeret epquen ar pez so requis, d’en em antreteni hervez o c’hondition. Chetu ase pe e fæçon en em gomport an dud devot. Credit dîme’ta, Philothee, an devotion eo an douçder eus an oll douçderyou hac ar rouanes eus an oll vertuzyou, pa zeo ar berfection eus ar garanrez. Mar deo ar garantez ul leaz, an devotion eo an dien aneza ; mar deo ur blanten, an devotion eo ar bleun anezi, mar deo ur mean precius, an devotion eo an eclat a ra dezâ luguerni ; ha mar deo ur baum pe un ongant precius, an devotion eo ar c’huez mat anezâ, mæs ur c’huez an excellanta pehini a gonfort an dud, hac a rejouis an Elez.