Eil levr - Chap. III.
Victor Guilmer, 1836 (p. 124-127)
CHABIST III.
Eus ar garantes evit ar paour.
Mari.
Va mab, carit ar beaurien, profitit gant plijadur eus an oll voyenou pere ho pezo d’o soulagi en o phoaniou. Er c’his-se en em zisquezot ar guir grouadur a Zoue, pehini, en e levr sacr, en em c’hra alvocad ar beaurien, pehini ne ro qet ebqen an avis, mæs ar gourc’hemen da ober aluzen d’ar guir baour, pa vezer capabl d’e ober.
Hoc’h exempl, ô Guerc’hes santel ! a deu ama c’hoas da zouten hoc’h instructionou.
Unan eus ho servicherien vrassa, Sant Bonavantur, a lavar deomp penaus ar beaurien a brofitas eus ar prezanchou caër a reas an tri roue da Jesus, prest goude e c’hiniveles.
Seblantout a rêe e vige naturel deoc’h ober uzach anezo evit en em denna eus ar baourentes vras e pehini en em gavac’h e Bethleem ; mæs ar stad-se a viser a yoa agreabl d’ho calon dre an hevelidigues a roe deoc’h gant ho mabic Jesus.
Er preferi a rejoc’h d’an ezamant ho pige gallet en em brocuri. Falvout a reas deoc’h chom en dienes hac en eur stad dianavezet, e pehini ar brovidanç, peguement bennac ma zoac’h a lignes ar roue David, en devoa great deoc’h guenel.
Exempl admirabl a baourentes volontier hac a garantes, er memes amser, evit ar beaurien, pa zeo guir e rejoc’h servichout d’o zoulagi, presanchou ar rouanes, a bere ho pige gallet douçaat ar rigol eus ho paourentes oc’h-unan.
Va mab, ar guella usach a elfet da ober eus an abondanç, eo soulagi ar paour.
Mar hoc’h eus danves, ho pet memor mad penaus providanç an Autrou-Doue, oc’h о rei deoc’h, en deus hoc’h etablisset d’o distribui d’ar re a so dibourves anezo.
Na imitit qet an dud pinvidic avaricius, pere a zalc’h atao ho entraillou serret oc’h an ezomou eus ho breudeur hac ho c’hoarezet paour, hac a so guell gantho ho guelet о perissa gant ar viser, eguet n’en deo discregui eus a un dra bennac evit rei dezo.
Ne sonjont nemet da zestum tenzoriou er bed-ma : mæs dont a rayo ar moment e pehini, o passeal eus an amser d’an eternite, e tiunint[1] evel eus a eur c’housq bras hac e savint ho daouarn goullo.
Bezit henvel, va mab, oc’h an dud-se pinvidic pere a so charitabl ha truezus, en em c’hra tadou ha mamou ar beaurien, ha n’ho deves qet a aon d’en em renta paour, o cresqi ho aluzennou.
Nac a venedictionou e recevont var an douar ! mæs nac a venedictionou preciussoc’h a recevint-hi digant Jesus en e varados !
Alies an Autrou-Doue a rent dezo er bed-ma memes, ar pes o deveus roet a muioc’h eguet ar pes о deveus roet d’ar paour abalamour da Zoue.
Ar pes о deveus da c’hortos digantan en e varados, a vezo ingal d’e bromessaou.
Hac ho deffe serret outho o-unan an tabernaclou eternel, dorojou ar barados, a c’hellont c’hoas ho digueri dre an aluzen, pehini a servicho da brena ho phec’hejou ha da zisposi calon an Autrou-Doue d’ho phardonni dre an absolven.
Corneill, commandant a gant den, a behini e parlant Sant Lucas e actou an Ebestel, en devoue ar bonheur da veza christen ha pardonet eus e oll bec’hejou dre vertus e aluzennou.
Va mab, considerit eta evel un dever evidoc’h soulagi ar beaurien.
Mar oc’h eus cals, roit dezo cals : mar oc’h eus nebeut, roit dezo nebeut.
Na chelaouit qet an avariçdet, an usuilleres, pehini ne lavar jamæs e ve destumet aoualc’h.
Permettet eo deoc’h espern un nebeut ho tanves ; mæs na vezit na calet en andret memprou Jesus, nac usuiller.
Arguella espern a rafac’h eus ho madou eo ho lacat etre daouarn ar paour. Eno e c’hallit destum un tensor pehini ne vezo ravaget na gant ar mercl na gant ar prenvet.
Da heur ho maro, er c’havot eno, caër-oc’h-cæra dre ma crescot oc’h aluzen.
Mæs laqit eves na rafac’h oc’h alusen evit beza guelet ha meulet gant an dud.
Mar deo possubl, grit hoc’h aluzen d’ar paour evel pa na oufe qet ho torn cleis petra a ro ho torn deou, ha Doue, evit pehini ebqen ho pezo-hi great, ha pehini a vel er secret, a bublio dirac an oll hoc’h œuvrou a drugares hac ho recompenso hed an eternite, a vad infinit, e plaç ar madou perissabl ho peso bet distribuet er bed-ma d’ar beaurien, dre garantes evitan.
- ↑ Ps. 75. 6.