| ◄ Red-é bout coutant a volanté Doué. | Trebilleu ur gousciance fal ha peah en hani vad. | Ardeu a béré en hum chervige en diaul eit rein hardéhtæt d’er béherion hag eit troublein en dud vad. ► |
I. Er gousciance e guêrh revé lézen Doué e zeli chervige d’emb de splandér ha de holeuen eit gùélèt é mèn lacat hur paseu. En hani e vihue ér péhèd, ha ne héli quet er splandér reih ag é gousciance, e gavou eit bourreàu en hani n’en dès chet vennet quemér eit bout é gonduyourès, rac scrihuet-é penaus n’en dès chet a beah eid en dud digousciance.
Er péhèd ne bad nameit ur momand ; mæs en devout-ean groeit e bad perpet, e lar sant Bernard. En temalationeu péré e chom én dôn ag er galon, e zou un tourmant quer gloésus, ma vehé gùel bout é compagnoneah el lonnèd gouihue. Hellein e hrér péllat doh ul lon gouihue ; mæs ne hellamb quet pèllat doh-emb hun hunan, nac hum guhein doh rebreicheu hur housciance. Hi hun héli é quement léh ma hamb, ér hompagnoneaheu, ér chervadeu, én hoarieu, a p’en d’omb hun hunan. Hi e vroud e peb amzér ; ar en dé dré chongeu anquinus, de noz dré hunéeu blaouahus.
Haval-é doh ur vouéh péhani e gri attàu, pé doh un æspig péhani e grign hemb arsàu er galon ; èl un derhian pamdiêc péhani ne zistan jamæs, mæs e grihua a dermén de dermén. Hi-é en anemis-hont a béhani é conz Jesus-Chrouist én aviél, guet péhani é ma ret bihuein pen-d’er-ben d’hur buhé, guet eun n’hul laquehé én ær ag er marhue étré deourn er Juge. Er gousciance, é gùirioné, e gondannou er péhour : hi e vou, e lar sant Bernard, accusatour, test ha juge énep dehou.
En histoër e zisq d’emb penaus un torfætour, goudé en devout lahet un dén, é havalé guet-hou é peb momand er gùélèt hag er hleuèt é hobér dehou er rebreiche-men : Ah ! maleurus, perac é hès-té me lahet ? Er rebreicheu néhançus-cé e hré quement a boén dehou, ma tas ean-memb de zisclæriein é dorfæt dirac er juge, én ur houlen er marhue en doé méritet.
Oh ! guet a rebreicheu èl-cé e hra er gousciance d’ur fal grechén ! Hàg ean en dès lamet é héritage guet er peur queih Naboth dré laironci pé dré chican ? Ean er hleu attàu én dôn ag é galon é hobér dehou er rebreiche-men : perac é hès-té me revinet ? Hàg ean en dès couciet ur vertu, ur huérhiès benac ? Hàg ean en dès stleiget réral ér vouillen ag er péhèd ? Ean ou hleu én dôn ag é gousciance é larèt dehou : perac é hès-té me hollet ? É béhedeu hag é dorfæteu e zou dirac é spered hag e lar dehou : perac é hès-té hum rantet cablus ? Ni e zou ha ç’œvreu ; ne vennehès chet hur huittat nac hul lemel ag ha ç’inean ér vuhé ; n’ha qùittehemb quet ehué, ni e yei guet-n-id de jugemant en Eutru Doué.
En doctor S. Bernard e laré guet ræson, penaus er gousciance cablus e zou ur prison é péhani en inean e zou rangennet, hag un ihuern commancet péhani e hra hé zourmant. Er prean, péhani hi fiq hag hi dispen èl hani en inean dannet, e hra dehi larèt : me zou anemis de Zoué. Oh ! péh quer miserabl-on-mé !
Hà n’en dé azé er péh e scont quement er béherion, a pe gouéh a daul sompren maleurieu ar nehai ér bed-men ? Mar hum ziscoant courajus é compagnoneah, péh néhance, péh trebil ne santant-ind a p’en dint ou hunan ? Hag ind hum gav ou hunan, én ul léh distro, un noz tihoel, en trous ag un dillen foêttet guet en ahuél, ul luhéden, un tarh-gurun ou laca de greinein ha de gol ou nerh. É léh ou devout recour doh Doué guet confiance én dangérieu, n’ou dès quin santimant nameit el lorh hag er scont.
N’en dé ehué quement-cé e zou caus m’ou devé mara-huéh imurieu quen diæz ha quer pennadus ? Un nitra ou brusq ; ur gonz ou laca é goal-imur ; ur hol distér ou laca ér vrassan colér ; peb-tra ou scandalis ; peb-tra e hra poén dehai ; suspédus, difius, néhançus, ne hellant quet andur er réral, rac ne hellant mui hum andur ind-memb. Nac ur stad ! næ ur vuhé !
II. Oh ! péh dishavaledigueah e zou étré stad er ré vad hag ou bani ! Ur hrechén péhani en dès ur gousciance pur, n’en dé quet discouraget dré en treu e zisplige dehou. Ean e huélehé, revé conzeu er Profæt, en doar é tigueor idan é dreid, er rehér doh hum feutein eit couéh ar nehou ; ean e huélehé arméieu anemisèd hemb creinein. Perpet é peah, nitra ne hra néhance dehou. Ean e huél hemb hum anquinein er momand ag er marhue é tonnèt ; ean e horto guet confiance jugemant en Eutru Doué. Er peah, péhani e zou én é inean, e zou un danhouaden a bligeadurieu en nean ; er péh en dès laqueit er Spered-Santel de larèt, penaus cousciance en dén santel e zou èl ur banquet e bad bamdé.
N’en dé na difius, na suspédus, na chagrinus ; coutant a bep-tra, é ma dalhmad er memb, hag ol er péh e arrihue guet-hou, ean er hemér èl a zorn en Eutru Doué ; nitra n’er bresq na n’er scandalis. Guet ræson enta en en dès laret er Roué-santel : Eurus er bobl péhani e chervige en Eutru Doué èl hé mæstr ! Na n’hur behé paimant erbet aral doh er chervige, ne vehemb-ni recompancet erhoalh ?
1° Me laquei me housciance tranquil, é pêllat doh er péhèd. — 2° É hobér pénigen. — 3° É aqùittein, a hinihue, guet grèd, a me ol devérieu a grechéneah hag a me stad. — Men Doué, reit-t’ein er græce de vihuein perpet é peah guet-n-oh ha guet-n-ein me hunan.