Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 60

◄   Ar gastimant hun nessan. Ar en orgueil. Ar en humilité.   ►
CHAPISTR TRI-UIGUÊND.
ar en orgueil.

En orgueil e zou clasq ma vou groeit stad a han-omb, ba bout sàuet drest er réral eit mæstroniein ar nehai, e sigur ma vihuehemb-ni, hemb bout idan perh dén erbet aral. Er si-cé e zou casseit guet Doué ha guet en dud.

I. En Eutru Doué ne hel quet, pêl-amzér, derhel én ur stad inourabl un orgueillus, abret pé dehuéhat ean en discar. Quentéh m’en dès Lucifér clasquet hum seuel, é ma bet taulet ér palfond ag en ihuern. A vusul ma hum sàu ha ma hum foënhue ur spered carguet a orgueil, Doué e za ehué devout roc én é guevér ! Ean e den é hræce guet-hou hag el lausq é hunan. Chetu perac é lausquas a nehou en dud abil ag er bayannage, d’ou chongeu fal ha d’ou inclination méhus ; ean e lausq hoah hinihue en dé, en dud disquêntet hag orgueillus ag en amzér-men, d’en desirieu fal ag ou halon ha d’un dalledigueah péhani e hoanna ou fé ; ou hreden hag ou religion e dro de nitra ; revé er péh e lar hur Salvér : " Penaus é hellehoh-hui en dout ur fé bihue, hui péré e glasq bout mêlet en eil guet éguilé ? »

II. Er péhèd-cé e zou casseit guet en dud, rac en orgueillus e laca trous ha tabut én ol léhieu ma hum gav. Ur spered orgueillus en dès laqueit droug é misq en Ælèd ér baraouis. Ne faut meit un doctor orgueillus eit laquat lézenneu fal én Ilis ; ne faut ehué meit ur spered foënhuér, ur spered roc ha glorius én ur fameil, én ur houvand, én ur guér, eit laquat én-hai trous ha velim. N’en dès na confiance, na gùir garanté, na peah é misq er ré glorius ; rac en orgueillus e ven hum seuel drest er réral. Lan a garanté doh-t-hou é hunan, ne hra stad meit ag é santimanteu ; quement-cé e vé caus ne hel dén en andur, èl ne hel ean andur hanni ag é du. A pe houyehé un dén glorius petra e chongér a nehou, nitra ne vehé gùel eit discar é orgueil.

III. Er péh e laqua hoah er péhèd-cé de vout miliguêt, e zou rac n’en dé diazéet ar ræson vad erbet, En orgueillus e zou amoêd erhoalh eid hum vêlein hag hum seuel, deustou n’en dès nitra a vad én-hou. Petra e hoès-hui a han-oh hou ç’hunan meit misér ha peuranté ? Mab-dén n’en dès a nehou é hunan, e lar en Tadeu ag ur honcil, meit en dalledigueah hag er péhèd. Arlerh er honzeu-zé, èl petra enta é hellet-hui hum sellèt ? Ol er péh e hoès a vad, er yehaid, er squênd vad, er halitéieu inourabl, n’en dint-ind madeu en dès reit t’oh en Eutru Doué ag é vad volanté ? Hou vertuyeu hag hou ç’œvreu mad memb e zou labour é vadeleah. En Eutru Doué péhani, èl m’el lar sant Augustin, é couronnein hou ç’œuvreu mad, ne gouron nameit é zonæzoneu. En distérran œvr mad e hret e za muyoh a Zoué eit ne za er splandér ag en hiaul ; rac er splandér e hellehé, dré ur miracl, liguernein hemb en hiaul, mæs dén ne hel gobér nitra eid er baraouis hemb græce en Eutru Doué.

Gobér anjuli de Zoué é enta hum foënhuein guet er mad e hrér ; ean-é er vamen quetan ag er péh e hoès groeit ; trugairéqueit-ean, hum rejoeisset hui-memb, rac ma hum chervige a han-oh eit cresquein é hloër a zianvæz ; mæs ehué hum humiliet, rac ma hum chervige ag unan quer miserabl èl oh. A pe hret treu caër aveit Doué, n’en dé quet a nehou deléour d’oh, ne hret meit hou tevér. Er péh e hret ne gresq a nitra é eurustèd, a pe n’en dès chet dobér a han-oh.

Ol er péh e zeliamb, arlerh hur bout clasquet pligein dehou, e zou hanàouèt guet humilité penaus n’en d’omb meit serviterion didalvé ; penaus n’hun nès groeit meit er péh e oé ret t’emb gobér ; penaus hun œvreu santellan n’en dint dirac é zeulegad, meit èl ul lién vil ha couciet ; penaus ne véritamb quet memb bout é serviterion : n’hur bou hemb quin er gonsolation-men, ma ne hellamb gobér nitra eid er rantein eurussoh, ni e hellou er gloriflein dré hun humilité.

A zivout en dud, ne hoès chet ehué ræson erbet d’hum seuel drest hanni. Mar d’oh ihuelloh é carg, mar e hoès réral idan d’oh, ne zeliet quet hum gavouèt gùel aveit-hai. A pe vezé bet volanté Doué, hou mehuel pé hou servitour e vezé bet é commandein d’oh, ha hui doh er chervigein. Nac hou pehé memb vertuyeu caër, ne zeliet quet hum gavouèt gùel eid en dorfæterion. Ne houyet-hui enta penaus ur péhour digampen e hel donnèt de vout ur sant bras ; hag en hani e zispriset a gaus d’é fallanté e vou martezé un dé én nean, ha hui-memb, hag é vehoh er santallan dén e zou ar en doar, hui e hel donnèt, én ur momand, de vout anemis de Zoué ha bout condannet d’er poénieu ag en ihuern. Mar e hoès un dra-benac a vad, e lar sant Paul, hà ne hoès-ean hui bet guet Doué ? Perac é queméret-hui gloër guet-hou ?

Ma ne zeli quet er péh ma omb nac er péh e zou a vad én-amb hul laquat de guemér gloër, er péh e zou ér mæz a han-omb ne zeli quet ehué er gobér. En hani e zou glorius guet é zillad, guet é vràuité, guet é zanné, guet é inour, guet é rang, hum zishanàu hag e ancoéha er péh mé ma. Ul lon brutal, ur jau, laramb-ean, goleit guet un dibr aleuret, hag é vehè ur roué ar nehou, n’en dé attàu meit ur jau. Ur mein taillet fin, laqueit én diaraug ag ur palæs, n’en dé perpet meit ur mein èl er ré e zou én dean ag er veinglé. Er memb tra, un dén gronnet a hloër hag a inourieu, sàuet drest er réral dré é zanné hag é gargueu, n’en dé perpet meit un dén èl er réral, guet un dra benac open martezé, é ma brassoh péhour, hag é ma er ré dispriset guet-hou liès mad gùel eit-hou, hag é vehé jaugeaploh eit-hai er stad hag en danné en dès-ean.

En dud a noblance hag a galité e zeli en devout chonge penaus dirac Doué n’en dint nitra muyoh eid en dud aral. Tennet-ind a zoar hag a fang èl er réral ; dihoallent ne chervigehé un dé ou rang ihuel d’ou golein a véh ha de dennein ar nehai ur bunition rustoh. Revé er menace-men e hra en Eutru Doué, en dud crihue ag en doar en dou tourmanteu crihue ér bed aral. Dirac en dud, ou noblance ne chervige meit d’ou rantein disprisabi, mar hum daulant d’en orgueil. Quement a inour e ra er vertu d’ou noblance, èl a zizinour e ra dehai en orgueil, er vertu e zou er gùir inour ha noblance eit mab-dén.

Achihuamb er chapistr-men quer précius dré er honzeu caër e laras Tobi : « Dihoallet, me mab, ne vehé jamæs orgueil én hou calon nac én hou conzeu, rac en orgueil e zou er vamen ag en ol béhedeu. »

résolutioneu.

1° A pe zisplige quement en orgueil de Zoué, ha ma lam guet-hou é hloër, ma hra quement a zroug ér bed ma holo a véh en hani hum daul dehou, me hrei brézel dehou quehèd èl ma vihuein. — 2° Mæs me hrei gùel, me chongeou liès penaus er péh e mès a vad, me mès-ean bet guet Doué, èl ag er vamen ag en ol madeu. — 3° Èl-cé n’hum hlorifiein a nitra, mæs me rantou gloër de Zoué ag en ol vad e hanauan én-an. — Men Doué lamet a me halon en orgueil, er vanité, er brésomption hag en ol vinceu e stleige ar é lerh er monstr-zé.