Dindan eun derven goz, da zerr-noz ankeniet,
E klevis eur vouez tener o laret :
Diskan
Kân, kân,
Barz yaouank, bez seder,
Kân da Zoue, da zousig, da vro gaer,
Kân,
Hag an evurusted
Ebarz da kalon a vevo bepred !
Me, eme ar vouezig, eo ine Breiz-Izel,
A lavar d’it dre hirvoud an avel :
Na gemer ket trubuilh, nebeutoc’h c’hoaz anken ;
Neb a ren tud a dle bezan laouen…
Ha petra a c’hallfe ober d’it poan-spered ?
D’it ar vue a vezo skanv meurbed.
Evit se, bez doujus da Zoue da Dadou,
War-zu an Nenv tro bepred da zellou !
Mar teu d’it hirvoudi o vezan da unan,
Klask unan all da lodenni da boan…
Eus a greiz da galon, kar ela eun dousig,
Bevet goude, turzunel hag eostig !
Neuze ar vuegez a vo dudiusoc’h,
Da zaou ar bec’h a zo dalc’hmad skanvoc’h…
Chom da veva en Breiz, na gwita ket da vro ;
E-tal da gavel gortoz ar maro…
Da Vro he deus ezom — lak ze start en ez penn —
Kalon d’he c’harout, diouvrec’h d’he difenn !
Kerz eta, Barz yaouank, ha zent ouz ma c’hentel,
Kentel e ro eur vam vad d’he bugel…
Evelse e kavi plijadur en pep lec’h,
Bale bro, c’hoarz, bez laouen, bez dinec’h !
|
